Το ΠΑΣΟΚ γιορτάζει την ανωτερότητά του στις δημοσκοπήσεις, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ επιστρέφει σε εποχές του Συνασπισμού με ποσοστά του 4%. Στη Νέα Αριστερά αναλογίζονται αν είναι αναγκαία μια νέα διάσπαση.
Η κατάσταση στην ελληνική Κεντροαριστερά φαίνεται να είναι σε πλήρη στασιμότητα, μακριά από την ύπαρξη ενός ρεαλιστικού εναλλακτικού πόλου διακυβέρνησης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να διατηρήσει το καθεστώς του κόμματος εξουσίας μόνο για 11 χρόνια. Δημιουργήθηκε κατά την περίοδο των μνημονίων, υπέστη καταρρακτώδη εξέλιξη με την αποχώρηση του Τσίπρα, και το πείραμα Κασσελάκη απλώς σφράγισε την αποτυχία του.
Στο ΠΑΣΟΚ, το όραμα της επιστροφής στην κυριαρχία κράτησε λίγους μήνες. Η έλλειψη καθαρού πολιτικού σχεδίου οδήγησε τον Νίκο Ανδρουλάκη σε αδιέξοδο, αποδεικνύοντας ότι η «υπεύθυνη αντιπολίτευση» δεν περιορίζεται στην αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης.
Στην υπόλοιπη Αριστερά, η ορμή της Πλεύσης εναλλάσσεται με την κοινωνική οργή για τα Τέμπη, οι προσωπικοί εγωισμοί υπερτερούν και η απουσία ηγεσίας συνοδεύεται από έλλειψη στρατηγικής.
Με βάση αυτά, δεν εντυπωσιάζει το γεγονός ότι οι περισσότεροι ψηφοφόροι επιθυμούν νέο κόμμα στην Κεντροαριστερά. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Prorata, το 49% υποστηρίζει αυτή την προοπτική, ενώ σε δημοσκόπηση της Interview, το ποσοστό φτάνει το 59%. Έξι στους δέκα πολίτες απάντησαν θετικά στο αν χρειάζεται νέο κόμμα, με την απογοήτευση για τα υπάρχοντα κόμματα να είναι μεγάλη.
Δεν είναι μυστικό ότι η συζήτηση για νέες πρωτοβουλίες πραγματοποιείται και μεταξύ πολιτικών από όλο τον προοδευτικό χώρο. Ωστόσο, ο ορισμός του «νέου» παραμένει ασαφής. Δηλαδή, αν το «νέο» συνίσταται σε μια πολιτική τομή ή σε ανακύκλωση παλιών υλικών.
Στην πρώτη περίπτωση υπάρχει ελπίδα για τον προοδευτικό χώρο. Στη δεύτερη, ελπίδα έχουν μόνο η Νέα Δημοκρατία και ο εγχώριος τραμπισμός…
