Είναι λυπηρό να παρατηρεί κανείς μια ολόκληρη κοινωνία να κρύβεται, σαν στρουθοκαμήλος, βάζοντας το κεφάλι στην άμμο. Τα πρόσφατα στοιχεία του Ινστιτούτου Εργασίας (ΙΝΕ) της ΓΣΕΕ αποτυπώνουν την οδυνηρή κατάσταση στην αγορά εργασίας.
Αυτή η πραγματικότητα πλήττει τη μεγάλη πλειονότητα των εργαζομένων, είτε άμεσα είτε μέσω οικογενειακών και φιλικών προσώπων. Ας σταματήσουμε την ψευδαίσθηση ότι αυτά τα προβλήματα συμβαίνουν μόνο στους άλλους!
Ας δούμε τα δεδομένα:
* Το 52% των εργαζομένων εργάζεται περισσότερες ώρες από αυτές που αναφέρονται στη σύμβασή τους.
* Το 49% όσων εργάζονται έξτρα ώρες δεν έχουν λάβει την επιπλέον αμοιβή που δικαιούνται, ενώ το 16% έχει πληρωθεί μερικώς. Συνολικά, το 65% των εργαζομένων που εργάζονται περισσότερες ώρες είτε δεν πληρώθηκαν καθόλου είτε αποζημιώθηκαν υποδεέστερα των νόμιμων προϋποθέσεων. Υπέροχα!
* Το 41% δήλωσε ότι εργάζεται πάνω από δύο, και το 15% πάνω από ένα Σαββατοκύριακο το μήνα. Στην πραγματικότητα, το 56% παραδέχεται ότι εργάζεται τα Σαββατοκύριακα, γεγονός που αφήνει ελάχιστο χρόνο για ξεκούραση και οικογενειακή ζωή. Μικρές λεπτομέρειες…
Ωστόσο, όλα αυτά δεν πρέπει να μας προκαλούν έκπληξη. Είναι η καθημερινότητα που αντιμετωπίζει μεγάλο μέρος του εργατικού δυναμικού της χώρας. Από τα στοιχεία προκύπτουν ωστόσο πολύτιμα συμπεράσματα.
Όταν πάνω από το 50% των εργαζομένων αναγκάζονται να εργάζονται υπερωρίες, αυτό σημαίνει ότι δεν το κάνουν από επιλογή, αλλά από ανάγκη. Πολλοί γνωρίζουν ότι δεν θα αποζημιωθούν για την επιπλέον εργασία τους, επομένως ποιο είναι το κίνητρο;
Η αναγκαιότητα αυτή αποδεικνύει ότι κάποιοι εργοδότες (όχι όλοι) εκμεταλλεύονται την κατάσταση, νιώθοντας ασφαλείς ότι δεν θα υπάρξει έλεγχος ή τιμωρία. Ακόμα και αν γίνει κάτι, πιστεύουν ότι έχουν τρόπους να ξεφύγουν, συνεχίζοντας να εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους για την ανάπτυξη και την αύξηση των πωλήσεων.
Δυστυχώς, αυτό που παρατηρείται είναι ότι οι σημερινοί επικεφαλής έχουν αγνοήσει τα μέτρα και τις ελέγχους της κυβέρνησης. Παρά την ύπαρξη συστημάτων όπως το ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ και η Ψηφιακή Κάρτα για την παρακολούθηση των ωρών εργασίας, η παραβατικότητα παραμένει ισχυρή, με άμεσες συνέπειες για τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους.
Είναι μάταιο για το υπουργείο Εργασίας να αναζητά τρόπους επιστροφής των «καλών μυαλών» που έχουν εγκαταλείψει τη χώρα τα τελευταία 15 χρόνια. Με αυτές τις συνθήκες εργασίας, είναι βέβαιο ότι δεν θα γυρίσουν.
Αξιοσημείωτο είναι ότι από το 2010 και μετά δεν αποχώρησαν μόνο τα «καλά μυαλά». Έφυγαν και μετανάστες με μέτριο ή και χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, καθώς και οικονομικά αδύναμοι εργαζόμενοι, αναζητώντας καλύτερες συνθήκες αλλού. Ο κόσμος το γνωρίζει, αλλά εμείς συνεχίζουμε να κλείνουμε τα μάτια μας.
