Αυτή την εβδομάδα, η Στεφανία Γκουρνέλου έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ!, μαζί με τον σύντροφό της, Τόνυ Δημητρίου, στον δημοσιογράφο Γιώργο Πράσινο. Σε αυτήν τη συζήτηση, η ταλαντούχα νέα ηθοποιός μοιράστηκε τις σκέψεις της για την απώλεια της αγαπημένης της μητέρας και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει στην προσωπική της διαχείριση αυτού του πόνου.
Στεφανία, έχεις κατανοήσει γιατί δεν αισθάνεσαι έτοιμη να γίνεις μητέρα;
Από πολύ νεαρή ηλικία, ήμουν συνεχώς στην αναζήτηση και με ανησυχίες. Δυσκολεύομαι να θυμηθώ στιγμές που ήμουν ξέγνοιαστη. Ένιωθα σαν να ήμουν 100 ετών. Αν και κανείς δεν μου έφερε τον όρο κατάθλιψη, υπήρχαν περίοδοι που δεν ήθελα να βγω από το σπίτι. Αν με άφηνες στο κρεβάτι, εκεί θα παρέμενα και εκεί θα έτρωγα. Αυτό επιδεινώθηκε μετά την απώλεια της μητέρας μου.
Ήταν μία ξαφνική κατάσταση;
Είχαμε την απώλειά της μέσα σε δύο μήνες το 2019 από καρκίνο. Όταν χάνεις τη μητέρα σου, νιώθεις ότι ενηλικιώνεσαι αυτόματα. Κατανοούσα ότι δεν ήμουν πια παιδί και ότι έπρεπε να πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου. Λίγο πριν τη νοσηλεία της, οι γιατροί μας είχαν πει κάποια πράγματα, αλλά εγώ διαισθανόμουν ότι η κατάσταση ήταν πολύ σοβαρότερη. Προσπάθησα να της δείξω την αγάπη μου με περισσότερες αγκαλιές και πολλές ώρες συζήτησης.
Είχα πάντα μία στενή σχέση με τη μητέρα μου. Έχω γράψει μια ποιητική συλλογή που την αφιέρωσα σε εκείνη, με τίτλο «Του απηνούς νου», που σημαίνει του σκληρού νου. Αυτή την εποχή, εργάζομαι πάνω σε ένα παραμύθι που ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει, και βρίσκομαι στη φάση της εικονογράφησης.
