Μέσα στους ήχους εκρήξεων, σειρήνων και επαναλαμβανόμενων απειλών για ολοκληρωτικό πόλεμο, διαμορφώνεται ένα αφήγημα που αρχικά ακουγόταν σαν ψίθυρος, αλλά τώρα ακούγεται καθαρά: η ανατροπή του καθεστώτος στο Ιράν.
Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου, σε πρόσφατη συνέντευξή του στο Fox News, έδειξε ξεκάθαρα ότι το τελικό ζητούμενο της ισραηλινής εκστρατείας είναι όχι μόνο η αποτροπή ή η εκδίκηση, αλλά η πτώση του θεοκρατικού καθεστώτος της Τεχεράνης.
Εδώ προκύπτει το διαχρονικό ερώτημα της πολιτικής: Και μετά τι; Κανείς στη Δύση δεν θα θρηνήσει για την πτώση των αγιατολάχ. Τα τσαντόρ δεν είναι δημοφιλή, και οι μουλάδες δεν έχουν πολλούς υποστηρικτές στη διεθνή κοινότητα. Ωστόσο, το κενό εξουσίας σε μια χώρα 90 εκατομμυρίων με πυρηνικές φιλοδοξίες είναι σοβαρό ζήτημα, και οι απαντήσεις για το ποιος θα το γεμίσει ποικίλλουν ανάλογα με τη γνώμη του καθενός.
Κάποιοι στη Δύση ανησυχούν ότι η πτώση του καθεστώτος μπορεί να οδηγήσει σε εμφύλιο πόλεμο ή ακόμα χειρότερα, στην άνοδο πιο σκληρών στοιχείων. Αν και το Ισραήλ έχει περιορίσει την ισχύ των Φρουρών της Επανάστασης, αυτοί παραμένουν οργανωμένοι και ιδεολογικά φορτισμένοι.
Και στο βάθος… Τουρκία
Η Αθήνα έχει διαφορετικούς φόβους. Με βάση την πρόσφατη εμπειρία από τη Συρία, όπου οι τζιχαντιστές του Ερντογάν διαδέχθηκαν τον Άσαντ, κατανοεί ότι η Τουρκία θα επιδιώξει άμεσα ρόλο. Αυτό σημαίνει ότι τα πράγματα για την ελληνική εξωτερική πολιτική, που πρόσφατα έχει δεχθεί αιφνιδιασμούς από πλευράς Λιβύης και Αιγύπτου, θα γίνουν πιο περίπλοκα.
Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να διατηρήσει λεπτές ισορροπίες, καθώς το Ισραήλ παραμένει σύμμαχος. Αυτές οι ισορροπίες φάνηκαν και στην ανακοίνωση της τηλεφωνικής συνομιλίας Μητσοτάκη – Νετανιάχου, όπου το Μέγαρο Μαξίμου τόνισε ότι έγινε κατόπιν πρωτοβουλίας του Νετανιάχου.
Ο Νετανιάχου, από την άλλη, συμμετέχει σε πολλές πολιτικές, προσπαθώντας να μετατρέψει την αναταραχή στο Ιράν σε γεωπολιτικό θρίαμβο, που ίσως σώσει την πολιτική του καριέρα. Ωστόσο, αν το Ιράν εξελιχθεί σε δεύτερη Συρία, οι επιπτώσεις θα φτάσουν από την Τεχεράνη μέχρι το Αιγαίο.
Τι συμβαίνει με τον ΟΛΘ
Πέρα από τα γεωπολιτικά, έχουμε και εξελίξεις στον χρηματιστηριακό τομέα. Η μετοχή του ΟΛΘ βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, πλησιάζοντας τα ιστορικά ρεκόρ των 38,1 ευρώ (που δεν έχουν σημειωθεί από το 2008), με κέρδη άνω του 16% τον Ιούνιο. Σημειώνεται ότι η αποτίμηση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης ανέρχεται πλέον σε σχεδόν 372 εκατ. ευρώ, από 225 εκατ. ευρώ στις αρχές του έτους.
Αυτή η αύξηση των 147 εκατ. ευρώ οφείλεται σε σενάρια για πιθανές αλλαγές στο μετοχολόγιο της εταιρείας, καθώς κυκλοφορούν φήμες για δημόσια πρόταση από υποψήφιο ξένο επενδυτή. Ωστόσο, τόσο η διοίκηση όσο και η βασική μέτοχος οικογένεια Σαββίδη έχουν δηλώσει ότι δεν έχουν λάβει σχετική ενημέρωση.
Αυτό έχει επιβραδύνει προσωρινά την εντυπωσιακή άνοδο της μετοχής, με την τιμή να εδράζεται ελαφρώς κάτω από 37 ευρώ στην τελευταία συνεδρίαση. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα στο μέλλον, αν οι φήμες για δημόσια πρόταση θα κοπάσουν ή θα ενταθούν.
Να σημειωθεί ότι τον Ιανουάριο, η οικογένεια Ντρέιφις υπέβαλε δημόσια πρόταση για το 21% του μετοχικού κεφαλαίου, αλλά δεν είχε θετική υποδοχή, αποκτώντας τελικά μόλις λίγο πάνω από 2%.
Αν η ίδια οικογένεια είναι πίσω από τις τρέχουσες φήμες, προσπαθώντας να πείσει τον Ιβάν Σαββίδη να αποχωρήσει από το λιμάνι, θα φανεί τις επόμενες ημέρες. Διαφορετικά, όλα αυτά μπορεί να αποδειχθούν ανώφελα.
