Με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble, ερευνητική ομάδα εξερεύνησε τις αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στο μαγνητικό περιβάλλον του Ουρανού και τις επιφάνειες των τεσσάρων μεγαλύτερων δορυφόρων του.
Αξιοσημείωτο είναι ότι τα ονόματα των δορυφόρων του Ουρανού προέρχονται από χαρακτήρες έργων του Σαίξπιρ αντί για την ελληνική μυθολογία, όπως συμβαίνει με άλλους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος.
Η μελέτη των δορυφόρων Άριελ, Ουμβριήλ, Τιτάνια και Όμπερον αποκάλυψε ότι, σύμφωνα με τις αλληλεπιδράσεις με τη μαγνητόσφαιρα του Ουρανού, οι πλευρές που βλέπουν τον πλανήτη θα έπρεπε να είναι πιο φωτεινές από τις πίσω πλευρές. Αν και οι ερευνητές περίμεναν σκούρα χρώματα στις πίσω πλευρές, εντούτοις, παρατήρησαν ότι οι μπροστινές πλευρές των εξωτερικών δορυφόρων είχαν σαφείς ενδείξεις για σκοτεινότερο χρώμα.
«Ο Ουρανός είναι ιδιαίτερα περίεργος, γεγονός που καθιστά αβέβαιο το πώς ακριβώς το μαγνητικό πεδίο του αλληλεπιδρά με τους δορυφόρους του. Έχει κλίση 98 μοιρών σε σχέση με την εκλειπτική και κυλά πολύ αργά γύρω από τον Ήλιο, ολοκληρώνοντας την τροχιά του κάθε 84 χρόνια. Κατά τη διέλευση του Voyager 2 το 1986, η μαγνητόσφαιρα του Ουρανού είχε κλίση περίπου 59 μοιρών σε σχέση με την τροχιά των δορυφόρων», δηλώνει ο Δρ. Ρίτσαρντ Καρτράιτ από το Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Johns Hopkins, μέλος της ερευνητικής ομάδας.
Το φαινόμενο
Καθώς ο Ουρανός και οι γραμμές του μαγνητικού πεδίου περιστρέφονται ταχύτερα από τα φεγγάρια του, οι γραμμές του μαγνητικού πεδίου διαπερνούν συνεχώς τα φεγγάρια. Αν η μαγνητόσφαιρα έχει αλληλεπίδραση με τα φεγγάρια, τα φορτισμένα σωματίδια θα έπρεπε να προσκρούουν κυρίως στις πίσω πλευρές τους.
Αυτά τα φορτισμένα σωματίδια και οι κοσμικές ακτίνες αναμένονται να σκουρύνουν τα πίσω ημισφαίρια των Άριελ, Ουμβριήλ, Τιτάνια και Όμπερον, παράγοντας πιθανώς το διοξείδιο του άνθρακα που ανιχνεύεται σε αυτά τα φεγγάρια.
Οι αστρονόμοι υποστήριζαν ότι, ειδικά για τους εσωτερικούς δορυφόρους Άριελ και Ουμβριήλ, τα πίσω ημισφαίρια θα έπρεπε να είναι σκοτεινότερα από τις μπροστινές πλευρές. Ωστόσο, τα αποτελέσματα αποκάλυψαν ότι και οι δύο πλευρές είχαν παρόμοια φωτεινότητα.
Πλέον, οι ερευνητές παρατήρησαν μια ενδιαφέρουσα διαφορά στους δύο εξωτερικούς δορυφόρους, την Τιτάνια και τον Όμπερον, η οποία αντίκειται στις προσδοκίες τους. Διαπιστώθηκε ότι τα μπροστινά ημισφαίρια των δύο εξωτερικών φεγγαριών ήταν πιο σκούρα και κόκκινα σε σχέση με τα πίσω ημισφαίριά τους.
Η ερευνητική ομάδα πιστεύει ότι η σκόνη από ορισμένους «ακανόνιστους» δορυφόρους του Ουρανού επηρεάζει τις μπροστινές πλευρές της Τιτάνιας και του Όμπερον. Αυτοί οι ακανόνιστοι δορυφόροι παρουσιάζουν τακτοποιημένες και εκκεντρικές τροχιές σε σχέση με τον μητρικό πλανήτη τους.
Οι μικρομετεωρίτες χτυπούν συνεχώς τους ακανόνιστους δορυφόρους του Ουρανού, εκτοξεύοντας σωματίδια σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη. Μέσα σε εκατομμύρια χρόνια, αυτά τα σωματίδια κινούνται προς τον Ουρανό και διασχίζουν τις τροχιές των Τιτάνια και Όμπερον.
Αυτά τα εξωτερικά φεγγάρια συσσωρεύουν την σκόνη κυρίως στις μπροστινές πλευρές τους, που δείχνουν προς τα εμπρός, παρόμοια με το πώς τα έντομα συγκρούονται με το παρμπρίζ αυτοκινήτου καθώς ο οδηγός κινείται. Αυτό το υλικό οδηγεί σε πιο σκούρες και κόκκινες επιφάνειες για την Τιτάνια και τον Όμπερον.
Naftemporiki.gr
