Συναγερμός σε όλο το Ισραήλ καθώς το Ιράν αντέτεινε με βαλλιστικούς πυραύλους κάτω από το φως της νύχτας, οδηγώντας σε δύο θανάτους και δεκάδες τραυματισμούς.
Η επόμενη εξέλιξη είναι αβέβαιη. Μπορούμε να υποθέσουμε διάφορα σενάρια, αλλά ένα είναι σίγουρο: το «κουτί της Πανδώρας» έχει ανοίξει, με απόφαση της κυβέρνησης του Μπενιαμίν Νετανιάχου. Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν το Ιράν θα μπορέσει να απαντήσει με μεγαλύτερη σφοδρότητα στην ισραηλινή επιθετικότητα.
Ανακύπτει το ερώτημα: Οι ισραηλινές επιθέσεις κατά του Ιράν συνιστούν πράξη αυτοάμυνας ή επιθετικό πόλεμο; Ζούμε σε μια εποχή που οι ορολογίες αυτές έχουν χάσει την σημασία τους, αν και είναι βασικές για το διεθνές δίκαιο.
Η Δύναμη του Ισχυρού
Σε αυτή την αυθαίρετη κατάσταση, εκείνος που κατέχει τη δύναμη είναι αυτός που καθορίζει τους κανόνες. Είναι πλέον φανερό ότι η ισραηλινή επίθεση είχε προγραμματιστεί προ πολλού.
Πολλοί παράγοντες συνθέτουν τον λόγο για την τρέχουσα επίθεση. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου υποστήριξε ότι το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα προχωράει κοντά στην παραγωγή πυρηνικής βόμβας. Υπάρχουν, ωστόσο, και εσωτερικοί πολιτικοί λόγοι: Μια επίθεση στο Ιράν θα ενισχύσει τη θέση του Νετανιάχου, η οποία είναι αμφισβητήσιμη.
Δύο ημέρες πριν από την έναρξη της επιχείρησης, ο Νετανιάχου εμφανίστηκε στο δικαστήριο για κατηγορίες διαφθοράς. Η ακρόασή του ήταν σύντομη, καθώς, σύμφωνα με την Jerusalem Post, η δίκη αναβλήθηκε λόγω προβλημάτων υγείας. Ωστόσο, η προσοχή του ήταν στραμμένη στην Κνεσέτ, όπου η αντιπολίτευση είχε καταθέσει πρόταση μομφής. Καθώς διακυβεύονταν πολλά, η τύχη του συνδεόταν στενά με τη fate του Ισραήλ και όλης της Μέσης Ανατολής.
Ο Νετανιάχου τελικά κατάφερε να απορρίψει την πρόταση μομφής, διατηρώντας την κυβέρνηση του στην εξουσία με 61 ψήφους κατά της διάλυσης της Κνεσέτ.
Φεύγοντας από την Κνεσέτ, έπρεπε να επικεντρωθεί στα σχέδια επίθεσης στην Τεχεράνη. Από το γραφείο του, προετοίμασε τον λαό του για την εκκίνηση της στρατιωτικής επιχείρησης, καθώς οι ΗΠΑ και η Ευρώπη επιβεβαίωσαν ξανά την υποστήριξή τους στο Ισραήλ.
Ακύρωση Διαπραγματεύσεων
Η ισραηλινή επίθεση φαίνεται να στοχεύει και στην ακύρωση των διαπραγματεύσεων που είχε ξεκινήσει η κυβέρνηση Τραμπ για τον περιορισμό της ιρανικής πυρηνικής απειλής. Η χρονική στιγμή δεν είναι τυχαία, καθώς η επιδρομή έγινε δύο ημέρες πριν από μια κρίσιμη συνάντηση στο Ομάν. Ένας από τους ανώτερους Ιρανούς αξιωματούχους, ο Αλί Σαμχανί, που σκοτώθηκε στην επίθεση, ήταν καθοριστικός για τις συνομιλίες με τις ΗΠΑ και είχε δηλώσει την εγγύτητα μιας συμφωνίας.
Ιράν και όχι Γάζα
Το Ισραήλ επιτίθεται αυτή τη στιγμή σε πολλές περιοχές, περιλαμβανομένων της Γάζας και του Λιβάνου. Η αυτοπεποίθηση του Νετανιάχου προέρχεται από τις σχεδόν ανεξάντλητες στρατιωτικές δυνατότητες του Ισραήλ.
Ωστόσο, η αυξανόμενη διεθνής απομόνωση του Ισραήλ είναι σίγουρα πρωταρχικός λόγος πίσω από αυτές τις ενέργειες. Αντί να εστιάζουμε στα δεινά στη Γάζα, η συζήτηση έχει στραφεί και πάλι κατά του Ιράν. Έτσι, η ολέθρια κατάσταση στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη έχει παραμεριστεί.
Εφόσον η Τεχεράνη δεν μπορεί να απαντήσει στρατιωτικά, ο Νετανιάχου έχει την ευκαιρία να εντείνει τη στρατηγική του κατά του Ιράν, αποδυναμώνοντάς το ως περιφερειακή δύναμη. Δεν φαίνεται τίποτα ικανό να σταματήσει την στρατιωτική κυριαρχία του Ισραήλ στην περιοχή.
Θα είναι άραγε βιώσιμη αυτή η κατάσταση; Έχει αποδειχθεί ότι ακόμα και οι ΗΠΑ, παρόλο που διαθέτουν στρατιωτική υπεροχή, δεν έχουν καταφέρει να διαμορφώσουν τις ισορροπίες σε συγκεκριμένες περιοχές υπέρ τους. Αυτό ισχύει επίσης και για την ισραηλινή στρατιωτική δύναμη στην περιοχή. Η μεγαλύτερη παρεξήγηση είναι ότι οι άλλες περιφερειακές δυνάμεις θα αποδεχθούν μια τέτοια κατάσταση.
Δύο ημέρες λοιπόν, στις οποίες οι αποφάσεις ενός μόνο ανθρώπου επηρεάζουν ολόκληρη την περιοχή. Δύο ημέρες, κατά τις οποίες η ιστορία της Μέσης Ανατολής συνυφαίνεται με την τύχη ενός πρωθυπουργού…
