Ο Δημήτρης Πετρόπουλος δήλωσε κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του στην εφημερίδα On Time Σαββατοκύριακο, ότι έχει σκεφτεί τον θάνατο και τις διαφορετικές του εκφάνσεις. Ο αγαπημένος καλλιτέχνης, που φέτος συμμετέχει στη δημοφιλή σειρά του ANT1 «Grand Hotel», αποκάλυψε ότι έχει νιώσει την «ανάσα» του θανάτου, χωρίς ωστόσο να τον φοβηθεί.
Επιπλέον, ο ηθοποιός ανέφερε ότι δεν έχει λυγίσει σε καμία δύσκολη στιγμή σχετικά με την υγεία του.
Κατά τη διάρκεια της ζωής σου έχεις αντιμετωπίσει πολλές κοντινές συναντήσεις με τον θάνατο. Τι απέκτησες από αυτή την εμπειρία;
Η λίστα είναι μεγάλη. Έχω αντιμετωπίσει καρκίνο σε ηλικία 38 ετών, καθώς και μια σοβαρή χειρουργική επέμβαση λίγο πριν τα 50. Περίπου επίσης, είχα ένα αυτοάνοσο και έκανα μια επικίνδυνη «βουτιά» από ψηλά κατά τη διάρκεια γύρισμα στην σπηλιά του Ευριπίδη στη Σαλαμίνα. Επίσης, υπήρξε και ένα τροχαίο ατύχημα.
Έχεις αισθανθεί την… ανάσα του θανάτου;
Ναι, αλλά δεν το παίρνω τόσο σοβαρά. Είναι μάλλον σαν τον «Άνθρωπο με το λουλούδι στο στόμα» του Πιραντέλλο, ο θάνατος κάνει τις επισκέψεις του και μου αφήνει «επισκεπτήρια» για να δηλώσει την παρουσία του. Παρ’ όλα αυτά, νιώθω ότι έχω έναν φύλακα άγγελο που με προστατεύει, οπότε ανάμεσα σε εμάς υπάρχει μια τρίτη ισχυρή παρουσία. Ο φύλακας άγγελός μου έχει αναστατωθεί από τα όσα ζω! Ωστόσο, το θετικό είναι πως δεν ερμηνεύω τα σημάδια αρνητικά. Όπως λέει και ο λαός, δεν «κακοβάζω». Ο θάνατος δεν είναι κάτι τρομακτικό. Είναι αναπόφευκτο και θα συμβεί.
Υπήρξαν στιγμές που ένιωσες αδύναμος;
Όχι, ποτέ δεν λυγίσα. Ίσως ακούγεται ηρωικό, αλλά δεν είναι. Περισσότερο λυγίζω από σχέσεις που αποδεικνύονται μη αξιόπιστες παρά από προβλήματα υγείας.
Δίνεις μεγαλύτερη έμφαση στα συναισθηματικά ζητήματα;
Ο θάνατος έχει πολλές μορφές, δεν περιορίζεται μόνο στον σωματικό. Η ζωή περιέχει πολλούς μικρούς θανάτους που προέρχονται από ματαιώσεις και απογοητεύσεις. Κατανοώ ότι ο σωματικός θάνατος συνδέεται στο μυαλό μας με το τέλος της ζωής, γι’ αυτό και τον δίνουμε τόση σημασία. Ο θάνατος θα έρθει, συχνά χωρίς προειδοποίηση, αλλά υπάρχουν πολλές απογοητεύσεις και ματαιώσεις που είναι σαν μικροί θάνατοι. Όταν πεθαίνει η ελπίδα, όταν η προοπτική σκοτεινιάζει, όλα αυτά που βιώνουμε τώρα με τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες, την αβεβαιότητα στον πλανήτη και τις διαρκείς ανισορροπίες, επιβαρύνουν την ψυχή μας.
