Μίλησε χωρίς περιστροφές, με ειλικρίνεια. Ο ιδρυτής της Laskaridis Shipping στο 9ο Ναυτιλιακό Συνέδριο της «Ν»:
«Σε 5 χρόνια θα χρειαστούν 100.000 νέοι αξιωματικοί παγκοσμίως. Με 60.000 πλοία, αυτό σημαίνει ότι θα λείπουν 1,5 αξιωματικοί ανά πλοίο. Αν συνεχιστεί έτσι, σε 5 χρόνια δεν θα υπάρχει ελληνικό νηολόγιο. Σήμερα, υπάρχουν μόλις 450 ελληνικά πλοία στην ποντοπόρο. Αυτό είναι ανατροπή».
Ο λόγος του μέλους της εφοπλιστικής κοινότητας είναι κοφτερός. «Δεν μας ενδιαφέρει ο Τραμπ. Εμείς εστιάζουμε στα πληρώματα και στη λειτουργία των πλοίων».
Το πλοίο «Ελλάς», που διασχίζει θάλασσες και φουρτούνες, αντιμετωπίζει τις ίδιες προκλήσεις με εμάς: έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού.
Οι χώρες ορίζονται από τους πολίτες τους. Οι πατρίδες δεν είναι αφηρημένες έννοιες, είναι ζωντανές. Αυτοί που έμειναν, αυτοί που έφυγαν, άλλοι που θα επέστρεφαν αν μπορούσαν, νέοι που αναζητούν σπίτι, με ενοίκια που ισοδυναμούν με μηνιαίους μισθούς, νέες που στριμώχνονται σε παιδικά κρεβάτια στα πατρικά τους, καθώς η αγορά στέγης είναι πολύ απαιτητική. Ζευγάρια, αντί να προσβλέπουν σε μια Σουηδία του Νότου για καλύτερη προστασία του καταναλωτή, σκέφτονται να μετακομίσουν βόρεια για να μεγαλώσουν εκεί τα παιδιά τους.
Υπάρχει ένα κενό που πρέπει να γεμίσει, ακόμη και σε συνθήκες αλληλεπίδρασης του τοπικού με το παγκόσμιο.
Το κενό αυτό πρέπει να καλυφθεί. Αν δεν θεωρείται εθνικός στόχος, τότε τι είναι; Εδώ υπάρχουν αλήθειες που συγκρούονται και διαψεύδονται, απόψεις που αλληλοαναιρούνται. Κάποιοι νοσταλγούν ένα παρελθόν που δεν μπορεί να επαναληφθεί («Δεν ντρέπεσαι να επαναλαμβάνεις ό,τι σου λέει η γυναίκα σου; Καταντάς φερέφωνό της», Πανελλήνιες 2025), ενώ άλλοι ονειρεύονται ένα μέλλον αβέβαιο. Εκείνοι που εστιάζουν στο παρόν το αντιμετωπίζουν σαν να είναι αιώνιο. Μια τεράστια φάρσα. Πόσο λυπηρή είναι αυτή η κατάσταση!
