Οι πρόσφατες επιθέσεις της Ουκρανίας κατά της Ρωσίας αμφισβητούν την υποτιθέμενη στρατιωτική δύναμη της τελευταίας, σύμφωνα με το «The Conversation».
Η ρωσική κυβέρνηση αναγνώρισε τις ζημίες που προκλήθηκαν από την επιχείρηση «Ιστός της Αράχνης» της 1ης Ιουνίου, μια ασυνήθιστη αναγνώριση που υποδηλώνει ότι οι επιθέσεις ήταν πιθανώς αποτελεσματικές, καθώς συνήθως η Ρωσία υποβαθμίζει ή αρνείται την επιτυχία των ουκρανικών ενεργειών.
Ο κύριος στόχος της επιχείρησης ήταν η αεροπορική βάση Belaya, βόρεια της Μογγολίας. Η βάση αυτή, όπως και άλλες που είχαν στοχοποιηθεί, είναι κρίσιμη για τις στρατηγικές δυνατότητες της ρωσικής πολεμικής αεροπορίας, καθώς φιλοξενεί αεροσκάφη που είναι ικανά για πυρηνικά και συμβατικά πλήγματα μεγάλης εμβέλειας. Επίσης, βρίσκεται στο Ιρκούτσκ, σε απόσταση περίπου 4.500 χιλιομέτρων από το μέτωπο στην Ουκρανία.
BREAKING:
Ukraine launches the largest attack against the Russian Air Force of this war.
Drones smuggled into Russia have struck Russia’s strategic bombers at airfields deep in Russia.
Up to 40 planes destroyed, including several A-50 (AEW&C) & Tu-95 & Tu-22 long-range bombers pic.twitter.com/jcShGzXU8l
— Visegrád 24 (@visegrad24) June 1, 2025
Η ικανότητα της Ουκρανίας να πλήξει αποτελεσματικά τη βάση Belaya — αν και η προσπάθεια να χτυπήσει την ακόμα πιο απομακρυσμένη βάση Ukrainka υπήρξε αποτυχημένη — ίσως να μην έχει άμεσο στρατηγικό αντίκτυπο στον πόλεμο. Ωστόσο, οι επιτυχίες αυτές, σε συνδυασμό με τις επιθέσεις σε άλλες ρωσικές αεροπορικές βάσεις και το πλήγμα που σημειώθηκε στη γέφυρα του Κερτς, θα μπορούσαν να διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο στη στρατηγική της σύγκρουσης.
Αυτές οι επιθέσεις μπορεί να επηρεάσουν την αντίληψη του κοινού σχετικά με τις πιθανότητες της Ουκρανίας στον πόλεμο. Σε μια σύγκρουση φθοράς, όπως αυτή στην Ουκρανία, η ενίσχυση της πίστης στη νίκη είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχία.
Αυξημένη απαισιοδοξία
Όπως επισημαίνει το «The Conversation», οι πολιτικοί και οι ειδικοί, αντί να παραδεχτούν ότι οι προσδοκίες τους για μια ουκρανική νίκη το 2023 ήταν μη ρεαλιστικές, ισχυρίζονται συχνά ότι ο πόλεμος είναι αδύνατο να κερδηθεί από την Ουκρανία.
Αυτή η αντίληψη ενισχύθηκε μετά την εκλογή του Προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, τον Ιανουάριο του 2025. Στη διάρκεια της διαμάχης του με τον Ουκρανό Πρόεδρο, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, στα τέλη Φεβρουαρίου, υποστήριξε ότι η Ουκρανία δεν “έχει τα χαρτιά” για να νικήσει την Ρωσία.
Ωστόσο, αυτό αποδείχθηκε ψευδές. Παρόλο που ο ουκρανικός στρατός διαθέτει σημαντικά λιγότερο στρατιωτικό υλικό και πληθυσμό από τον ρωσικό στρατό, ο πόλεμος συχνά είναι συνέχεια της πολιτικής. Πολιτικά, η Ρωσία αντιμετωπίζει διάφορα προβλήματα που θα μπορούσαν να ανακόψουν τις στρατιωτικές της προσπάθειες.
Τα τρωτά σημεία της Ρωσίας
Η στρατιωτική ικανότητα της Ρωσίας είναι σημαντική για τους εθνικιστές, που αποτελούν το βασικό εκλογικό κοινό του Βλάντιμιρ Πούτιν. Παρά την πρόοδο που σημειώθηκε από τους ρωσικούς στρατούς το τελευταίο έτος σε σχεδόν όλα τα μέτωπα στην Ουκρανία, αυτή η πρόοδος ήταν κατά βάση ασήμαντη. Έχει αναδείξει τις στρατιωτικές αδυναμίες της Ρωσίας, κάτι που αποτελεί προσβολή για τους εθνικιστές της χώρας.
Οι ρωσικές στρατιωτικές δράσεις φέτος δεν άλλαξαν την κατάσταση του πολέμου σε στρατηγικό επίπεδο, με τα κέρδη να είναι εξαιρετικά αργά. Σημειωτέο ότι οι ρωσικές δυνάμεις κατέλαβαν 5.107 τετραγωνικά χιλιόμετρα ουκρανικού εδάφους, που αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το 1% του προπολεμικού εδάφους της Ουκρανίας.
Αντί για τα μηδαμινά κέρδη, οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις υπέστησαν σοβαρές απώλειες.
Παρά την έλλειψη διαφάνειας που διέπει τον πραγματικό αριθμό των απωλειών και από τις δύο πλευρές, η βρετανική κυβέρνηση εκτιμά ότι η Ρωσία θα έχει χάσει πάνω από ένα εκατομμύριο στρατιώτες μέχρι το τέλος του μήνα, με τον ρυθμό αυτό να αυξάνεται, καθώς οι εκτιμώμενες απώλειες το πρώτο τρίμηνο του 2025 φτάνουν τις 160.000.
Η Ρωσία προσπαθεί να αντισταθμίσει αυτή την καταστροφή με δύο τρόπους:
Πρώτον, χειραγωγεί την επιθυμία του Τραμπ για πολιτικές νίκες και οικονομικές συμφωνίες, προκειμένου να απομονώσει την Ουκρανία. Παρουσιάζεται ως υποστηρικτής της ειρηνικής λύσης χωρίς παραχωρήσεις, ενώ ταυτόχρονα ενισχύει τις εντάσεις μεταξύ Ζελένσκι και Τραμπ.
Δεύτερον, έχει εντείνει τις επιθέσεις της κατά των μη στρατιωτικών υποδομών της Ουκρανίας. Ωστόσο, οι εκτεταμένοι βομβαρδισμοί δεν προσφέρουν βελτιώσεις στο μέτωπο της μάχης, αντιθέτως, ανακατευθύνουν πόρους μακριά από στρατηγικούς στόχους.
Επιθέσεις κατά αμάχων
Οι επιθέσεις στις μη στρατιωτικές υποδομές αποσκοπούν πρώτα και κύρια στον εκφοβισμό του ουκρανικού πληθυσμού και στην προβολή της αδυναμίας των ΗΠΑ στο ρωσικό κοινό.
Οι επιθέσεις κατά των ουκρανικών πόλεων αναδεικνύουν επίσης το ρωσικό ατού: τα πυρηνικά όπλα. Ο πρώην Πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ έχει απειλήσει επανειλημμένα με πυρηνικό πόλεμο, προσπαθώντας να αποτρέψει τη στήριξη προς την Ουκρανία.
Μέσω των επιθέσεων σε ουκρανικές πόλεις, αν και χρησιμοποιώντας συμβατικά πυρομαχικά, η Ρωσία επιχειρεί να επιδείξει την ικανότητά της να χρησιμοποιήσει πιο καταστροφικά όπλα εάν χρειαστεί.
Τα στρατηγικά λάθη της Ρωσίας, σε συνδυασμό με την ασθενή οικονομία της, καθιστούν την πολεμική της προσπάθεια ολοένα και πιο επισφαλή.
Αποδυνάμωση των ασιατικών συμμαχιών
Η επίθεση της Ουκρανίας στη βάση Belaya αποκαλύπτει επίσης την αδυναμία της Ρωσίας να προστατεύσει τους συμμάχους της στην Ασία.
Από την αρχή της σύγκρουσης, η Ρωσία έχει βασιστεί στην αθόρυβη υποστήριξη της Κίνας, η οποία συμπεριλαμβάνει την αγορά ρωσικού αργού πετρελαίου για τη στήριξη της ρωσικής οικονομίας και τη συμμετοχή Κινέζων πολιτών στις μάχες υπέρ της Ρωσίας.
Η βάση Belaya είναι καθοριστική για τη στρατηγική αποτροπής της Ρωσίας στην Ασία, η οποία, μάλιστα, έχει αρχίσει να βασίζεται στη ρωσική πυρηνική απειλή. Η αδυναμία της Ρωσίας να προασπίσει μια από τις βασικές στρατηγικές της υποδομές έρχεται σε αντίθεση με τη σταθερότητα των δυνάμεων της στην Ουκρανία, υπονομεύοντας την ικανότητά της να είναι αξιόπιστος σύμμαχος για την Κίνα.
Μάλιστα, ορισμένες ρωσικές Αρχές θεωρούν ακόμα την Κίνα ως τη μεγαλύτερη απειλή.
Ταυτόχρονα, η επιχείρηση «Ιστός της Αράχνης» και οι πρόσφατες εντυπωσιακές επιθέσεις του ουκρανικού στρατού παρέχουν ελπίδα στον ουκρανικό λαό. Αυτές οι εξελίξεις μπορεί επίσης να οδηγήσουν τον Τραμπ, ο οποίος προτιμά τους νικητές, να αναλογιστεί αν ο Πούτιν, αντί του Ζελένσκι, είναι εκείνος που δεν έχει τα χαρτιά για να κερδίσει τον πόλεμο.
