Πρέπει η Αριστερά να προσαρμοστεί στον 21ο αιώνα; Ναι, αλλά με την προϋπόθεση ότι οι αξίες της παραμένουν σταθερές. Υπάρχουν κεντρικές αρχές που συνδέουν τα ιδεολογικά της ρεύματα, όπως η ισότητα, η ελευθερία, η δικαιοσύνη και η πάλη για ανεξαρτησία και ειρήνη. Αυτές οι αξίες αποκτούν νόημα μέσα από καθημερινούς αγώνες.
Αυτές οι αρχές υπερβαίνουν την ανάγκη προσαρμογής στις πολιτικές προκλήσεις του 21ου αιώνα.
«Η Αριστερά είναι η ίδια η ζωή που αμύνεται», έχει δηλώσει ο Περικλής Κοροβέσης. Αυτή η άμυνα εκφράζεται από την ελληνική Αριστερά μέσω των κοινοβουλευτικών της δράσεων, αλλά και στους δρόμους, καθώς και μέσω της ακτιβιστικής της δράσης.
Αμύνεται, για παράδειγμα, έξω από τα σπίτια ευάλωτων πολιτών που κινδυνεύουν με πλειστηριασμούς και υψώνει τη σημαία της Παλαιστίνης στην Ακρόπολη.
Η συγκεκριμένη κίνηση προκάλεσε διχασμένα σχόλια, με κάποιους να την χαρακτηρίζουν γραφική χωρίς αντίκτυπο και άλλους να τη βλέπουν ως βεβήλωση του μνημείου. Ωστόσο, ποιος πιο ισχυρός συμβολισμός υπάρχει από την ανύψωση της σημαίας ενός λαού που βλέπει τα παιδιά του να δολοφονούνται, μπροστά στον ναό της δημοκρατίας;
Το μέσο είναι το μήνυμα, στην προκειμένη περίπτωση.
Αναφορικά με το θέμα της Παλαιστίνης, τα αριστερά κόμματα επιτελούν το καθήκον τους μέσω όλων των πολιτικών καναλιών για να σταματήσει αυτό που καταγγέλλεται διεθνώς ως γενοκτονία.
Εν τω μεταξύ, οι σοσιαλιστές δεν υπέγραψαν την κοινή δήλωση των προεδρών των Κοινοβουλευτικών Ομάδων του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ, της Νέας Αριστεράς και της Πλεύσης Ελευθερίας.
Όπως δήλωσε ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, Ν. Ανδρουλάκης, ήταν «ένα κείμενο που δεν καταδικάζει τη τζιχαντιστική δράση της Χαμάς και δεν αναφέρεται στη επιστροφή των ομήρων» (σ.σ.: για τους οποίους ο Νετανιάχου έχει δείξει ότι δεν ενδιαφέρεται).
Πώς μπορεί να «ισοφαριστεί» ο θάνατος παιδιών με την καταδίκη της Χαμάς;
Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η Αριστερά είναι μια ζωντανή πολιτική δύναμη που μπορεί να πορευτεί στον 21ο αιώνα, ακολουθώντας τις αξιακές της принципες χωρίς εκπτώσεις, μαθαίνοντας πάντως από τα λάθη της.
