«Πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι» είναι μια ρήση που περιγράφει ιδανικά την περίπτωση του ΟΠΕΚΕΠΕ, ο οποίος καταργήθηκε από τη μια μέρα στην άλλη. Όταν ένας οργανισμός βρίσκει τον εαυτό του σε κρίση λόγω της ανικανότητας των πολιτικών του ηγετών να θεραπεύσουν χρόνιες παθογένειες, η λύση συνήθως είναι απλή: τον ακυρώνεις. Αυτή η απόφαση, όσο σκληρή κι αν φαίνεται, επιτρέπει την επανεκκίνηση και τη δημιουργία νέων συνθηκών. Έτσι, η ΑΑΔΕ αναλαμβάνει πλέον τον ρόλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, με ελπίδα για μεγαλύτερη διαφάνεια στη διαχείριση των δισεκατομμυρίων ευρώ που παρέχονται από την Ε.Ε. στην ελληνική γεωργία κάθε χρόνο.
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’80, ο αγροτικός τομέας έχει λάβει ενισχύσεις που υπερβαίνουν τη συνολική αξία του ΑΕΠ της χώρας. Στην πορεία αυτή των 45 ετών, οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι πέτυχαν ελάχιστα. Δεν κατάφεραν να συνεργαστούν αποτελεσματικά, δεν συγκέντρωσαν δυνάμεις σε μεγαλύτερες συνεργατικές μονάδες, δεν εστίασαν στην τυποποίηση ή στο εξαγωγικό marketing, δεν επένδυσαν στο branding και δεν υιοθέτησαν καινοτόμες τεχνολογίες. Μερικοί λίγοι το κατάφεραν, αλλά παρέμειναν η εξαίρεση στον κανόνα.
Τα τελευταία χρόνια, οι αποτυχίες των πολιτικών ηγετών του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης είναι σημαντικές. Κανείς δεν έχει χαράξει έναν μακροχρόνιο στρατηγικό σχεδιασμό για τον τομέα, οι υπουργοί δεν συνέχισαν τη δουλειά των προκατόχων τους, δεν επιβλήθηκαν όροι διαφάνειας στη διαχείριση των κονδυλίων, ενώ παρόμοια, δεν ελέγχθηκε η παραγωγικότητα και η αξιοποίηση των κοινοτικών πόρων.
Η αρχή έγινε, καθώς το ταμείο επιδοτήσεων μπαίνει σε σειρά. Το επόμενο, και πιο κρίσιμο βήμα, είναι η ανάπτυξη μιας μακρόπνοης κι αποτελεσματικής πολιτικής για την εγχώρια γεωργία. Ποιος θα τολμήσει να αμφισβητήσει τα μικροσυμφέροντα των αγροτών, τα τοπικά φέουδα και τους «αρσενικούς» συνδικαλιστές;
