«Η γενοκτονία αναφέρεται στην εξόντωση ενός έθνους ή μιας εθνοτικής ομάδας…
Αυτός ο όρος υποδηλώνει ένα συντονισμένο σχέδιο δραστηριοτήτων που στοχεύουν στην καταστροφή των θεμελίων της ζωής των εθνοτικών ομάδων, προκειμένου να εξοντώσουν τις ίδιες τις ομάδες. Η γενοκτονία στρέφεται κατά της εθνικής ομάδας ως συνόλου και οι ενέργειες που αναλαμβάνονται αφορούν άτομα, όχι μεμονωμένα, αλλά ως μέλη της εθνικής ομάδας.»
Αυτές οι σκέψεις προέρχονται από τον νομικό Ραφαήλ Λέμκιν, ο οποίος επινόησε τον όρο για να περιγράψει τις φρικαλεότητες των Ναζί κατά των Εβραίων.
Η πρακτική υπήρχε, αλλά δεν υπήρχε ο κατάλληλος προσδιορισμός της φρίκης. «Η γενοκτονία δεν είναι νέο φαινόμενο και δεν έχει περάσει απαρατήρητη στο παρελθόν. […] Οι σφαγές των Ελλήνων και των Αρμενίων από τους Τούρκους προκάλεσαν διπλωματική αντίδραση, αλλά χωρίς τιμωρία.»
Ποιους μιμήθηκαν οι Οθωμανοί/Τούρκοι; Τη Γερμανία, την αποικιακή δύναμη της εποχής. Μόλις το 2021 αναγνώρισε τη γενοκτονία στη Ναμίμπια, την πρώτη του 20ού αιώνα, αλλά αντί για αποζημιώσεις, προτίμησε να καθαρίσει με χρηματοδότηση αναπτυξιακού ταμείου. Να περιμένουμε κι εμείς το 2032, πιθανώς, να αναγνωρίσει η Άγκυρα τη γενοκτονία των Ποντίων;
«Οι σφαγές προκάλεσαν διπλωματική αντίδραση χωρίς τιμωρία». Αυτό είναι το κεντρικό θέμα. Κανείς δεν εμπόδισε τις γενοκτονίες Ποντίων και Αρμενίων. Ακόμη και η γιαγιά από το χωριό γνωρίζει ότι στις διεθνείς σχέσεις μετράει το συμφέρον. Για πολλά χρόνια, σε διάφορους καιρούς, χωρίς ενδοιασμούς.
Τα συμφέροντα έχουν διαφοροποιηθεί, πολλά έχουν αλλάξει, αλλά το μοτίβο παραμένει. Ακόμη και στη σύγχρονη εποχή, όπου η τεχνολογία φέρνει τον μαζικό θάνατο στις οθόνες μας σχεδόν άμεσα. Ακόμη και όταν δημόσιες δηλώσεις εκφράζουν ανοικτά προθέσεις γενοκτονίας. Ακόμη και αν υπάρχει κάποια κριτική, έστω και γενική. «Αυτό που συμβαίνει τώρα δεν είναι πια κατανοητό», δήλωσε ο καγκελάριος. Είναι κατανοητό ότι οι λέξεις είναι όπλα, αλλά γεμίζουν μόνο με πράξεις.
Σε ένα λογικό κόσμο, υπάρχουν χρόνοι για να λέγεις, για να αντιλέγεις, για να ψέγεις, και για να πράττεις. Όμως, αυτοί οι χρόνοι αδειάζουν. Και η λογική και ο χρόνος.
