Η τεχνολογία δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα επί πλοίου (OCCS) έχει τη δυνατότητα να μειώσει τις εκπομπές άνω του 100%, φτάνοντας έως το 121% σε συνδυασμό με βιοκαύσιμα.
Ωστόσο, ανακύπτει το ερώτημα πώς είναι εφικτό αυτό, όταν οι εκπομπές από πλοία μπορεί ήδη να είναι στο 100%.
Τα πλοία χρησιμοποιούν βιοκαύσιμα που προέρχονται από φυτικά ή ζωικά υλικά, αντί για πετρέλαιο ή φυσικό αέριο.
Καθώς τα φυτά αναπτύσσονται, απορροφούν CO2 από την ατμόσφαιρα. Όταν τα βιοκαύσιμα καίγονται, απελευθερώνουν εκ νέου αυτό το CO2.
Με την τεχνολογία OCCS, το πλοίο συγκρατεί και αποθηκεύει το CO2 πριν απελευθερωθεί στην ατμόσφαιρα, επιτυγχάνοντας έτσι καθαρή μείωση της ρύπανσης και προστασία του κλίματος.
Το OCCS είναι ένα σύστημα που εγκαθίσταται στα πλοία και συλλαμβάνει το CO2 που παράγεται από τις μηχανές κατά την καύση καυσίμου, αποθηκεύοντάς το προσωρινά για ασφαλή μεταφορά και τελική αποθήκευση ή αξιοποίηση.
Η τεχνολογία βασίζεται κυρίως στη χρήση μονοαιθανολαμίνης (MEA), η οποία «προλαμβάνει» το CO2 στα καυσαέρια πριν εκλυθεί στην ατμόσφαιρα.
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Παγκόσμιου Κέντρου για την απο Carbonization της Ναυτιλίας (GCMD), η δέσμευση άνθρακα επί των πλοίων μπορεί να μειώσει τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου έως και 29%, και σε συνδυασμό με βιοκαύσιμα, η μείωση μπορεί να φτάσει σε εντυπωσιακά επίπεδα, έως 121%.
Η μελέτη COLOSSUS, που εξετάζει τη χρήση OCCS σε μεσαίου μεγέθους δεξαμενόπλοια, δείχνει ότι η τεχνολογία, ειδικά με βάση τη μονοαιθανολαμίνη (MEA), μπορεί να συμβάλει καθοριστικά στη συμμόρφωση με τους κανονισμούς για την ένταση καυσίμου (GHG Fuel Intensity – GFI) του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (IMO) έως το 2040.
Η ανάλυση καλύπτει από την παραγωγή και μεταφορά καυσίμων έως την καύση και τη λειτουργία του πλοίου, καθώς και την τελική αποθήκευση ή αξιοποίηση του δεσμευμένου CO2.
Εντυπωσιακά, η μεταφορά και αποθήκευση του CO2 συμβάλλει λιγότερο από 1% στις συνολικές εκπομπές.
Ο συνδυασμός
Τα πλοία που χρησιμοποιούν βαρέο μαζούτ (HFO) σε συνδυασμό με το OCCS μπορούν να τηρήσουν τα όρια GFI έως το 2032, χωρίς να χρειάζεται να αλλάξουν καύσιμο.
Πλοία που λειτουργούν με LNG και χρησιμοποιούν την ίδια τεχνολογία επεκτείνουν τη συμμόρφωση έως το 2035.
Η συνδυασμένη χρήση του OCCS με βιο-LNG ή βιοντίζελ από χρησιμοποιημένα έλαια μπορεί να επιτύχει τους στόχους του 2040 με εξαιρετικά αποτελέσματα αποδοτικότητας.
Η αξιοποίηση του δεσμευμένου CO2 στην παραγωγή ηλεκτρονικής μεθανόλης μέσω ανανεώσιμης ενέργειας προσφέρει επιπλέον 17% εξοικονόμηση εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου για τα πλοία που χρησιμοποιούν αυτό το καύσιμο.
Παρά τα θετικά περιβαλλοντικά οφέλη, η OCCS αντιμετωπίζει και προκλήσεις.
Το κόστος ανά τόνο δεσμευμένου CO2 κυμαίνεται από 269 έως 405 δολάρια, σύμφωνα με τη μελέτη, με αναλογία δέσμευσης 40% και πλήρη αξιοποίηση της αποβαλλόμενης θερμότητας.
Η διευθύνουσα σύμβουλος του GCMD, Lynn Loo, τόνισε:
«Ελπίζουμε ότι αυτή η μελέτη θα σχηματίσει τη βάση για τη δημιουργία ενός ρεαλιστικού κανονιστικού πλαισίου γύρω από την OCCS, διευκολύνοντας τους πολιτικούς να λάβουν τεκμηριωμένες αποφάσεις για το μέλλον της ναυτιλίας».
Ο ΙΜΟ έχει ήδη ξεκινήσει το έργο για την ανάπτυξη του ρυθμιστικού πλαισίου της OCCS, με στόχο την ολοκλήρωσή του έως το 2028. Αυτό περιλαμβάνει προδιαγραφές για την ασφαλή συλλογή, μεταφορά και αποθήκευση CO2 από πλοία σε ειδικές εγκαταστάσεις ξηράς.
Η έρευνα αποδεικνύει ότι η τεχνολογία μπορεί να βοηθήσει τα πλοία να συμμορφωθούν με τους στόχους του 2032, 2035 και 2040, ανάλογα με τις δυνατότητες των καυσίμων και τα ποσοστά δέσμευσης CO2.
Εξηγεί πώς το CO2 μπορεί να συλλεχθεί από τα καυσαέρια των πλοίων, να αποθηκευτεί με ασφάλεια εντός του πλοίου και να μεταφερθεί σε πιστοποιημένες εγκαταστάσεις υποδοχής ή αποθήκευσης.
Η COLOSSUS (Δέσμευση άνθρακα, εκφόρτωση, αποθήκευση ξηράς, αξιοποίηση και μόνιμη αποθήκευση), με έμφαση στην ανάλυση κύκλου ζωής, προσφέρει στη ναυτιλιακή βιομηχανία λεπτομερή ανάλυση του δυναμικού μείωσης εκπομπών του OCCS σε όλη την αλυσίδα αξίας του άνθρακα.
Παρ’ όλα αυτά, παρά τη δυνατότητα της ναυτιλίας να βοηθήσει την βιομηχανία μεταφορών, οι προκλήσεις στον τομέα της OCCS πρέπει να αντιμετωπιστούν.
Σύμφωνα με ανάλυση που διεξήχθη από την GCMD και τους εταίρους της τον περασμένο Οκτώβριο, τα κύρια εμπόδια της τεχνολογίας περιλαμβάνουν επαναλαμβανόμενα έξοδα λόγω ποινών καυσίμου, αναγκαίας ανανέωσης αμινών, ανθρώπινου δυναμικού, συντήρησης και υπηρεσιών εκφόρτωσης.
Επιπλέον, οι εταίροι του έργου υποστήριξαν ότι η εκφόρτωση του συλλεχθέντος CO2 είναι ακόμη σε πρώιμο στάδιο, επηρεασμένη από την έλλειψη σαφών εθνικών και λιμενικών κανόνων για την παρακολούθηση και τη διαχείριση της τελικής διάθεσής του.
Παράλληλα, η παγκόσμια ναυτιλία καλείται να επιτύχει μηδενικές εκπομπές άνθρακα έως το 2050, και η τεχνολογία OCCS αναδεικνύεται σε κρίσιμο σύμμαχο σε αυτή τη μετάβαση, προσφέροντας μια ρεαλιστική, τεχνικά ανεπτυγμένη και περιβαλλοντικά αποδοτική λύση.
