Σε κάθε σοβαρό διεθνές ζήτημα που προκύπτει, παρατηρούμε την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να παρακολουθεί τις εξελίξεις ως θεατής.
Σε αυτή τη στάση συχνά δέχεται κριτική, αλλά είναι καλύτερα να κρατά σιγή και να περιορίζεται σε ευχολόγια που δεν ακούνται;
«Οι εξελίξεις από τη Μέση Ανατολή είναι εξαιρετικά ανησυχητικές. Η Ευρώπη καλεί όλα τα μέρη να επιδείξουν μέγιστη αυτοσυγκράτηση, να αποκλιμακώσουν άμεσα και να απέχουν από αντίποινα», δήλωσε η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, αναφερόμενη στην επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν.
Πρόσθεσε: «Μια διπλωματική λύση είναι πιο επείγουσα από ποτέ για τη σταθερότητα και την παγκόσμια ασφάλεια της περιοχής».
Υπό κανονικές συνθήκες, αν η Ε.Ε. ήταν «σημαντικός παίκτης» στη διεθνή σκηνή, θα επιδίωκε μια διπλωματική λύση με συγκεκριμένες ενέργειες.
Ίσως είναι προτιμότερο που δεν εμπλέκεται, καθώς οι παρεμβάσεις της συνήθως οδηγούν σε λανθασμένες κατευθύνσεις.
Η Ε.Ε. δεν μπορεί να διαχειριστεί τον συνεχιζόμενο πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας, πόσο μάλλον να επέμβει σε μια πιο απομακρυσμένη σύγκρουση.
Αποδέχτηκε σιωπηλά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία και όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες, που τον υποκίνησαν, τράβηξαν το χειρόφρενο, οι «Βρυξέλλες» αποφάσισαν ότι ο πόλεμος θα πρέπει να συνεχιστεί και να κλιμακωθεί. Με ποιο σκοπό;
Στο πλαίσιο αυτό, ανακοινώθηκε το τεράστιο εξοπλιστικό πρόγραμμα RE-ARM Europe, το οποίο θα κοστίσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια, προσπαθώντας να πείσει τους πολίτες της Ε.Ε. ότι θα πρέπει να ζουν με τον φόβο ενός πολέμου με τη Ρωσία.
Κάποιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί την ηγεσία της Ε.Ε.: Γιατί δεν εφαρμόζετε τη διπλωματική προσέγγιση που προτείνετε χλιαρά στο Ιράν και το Ισραήλ στα σύνορά σας;
Προφανώς, επειδή λείπει το «ειδικό βάρος» των διαπραγματευτών.
