Ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου καθορίζεται από τις πράξεις του και όχι από τις λέξεις του. Το ίδιο ισχύει και για την Ελλάδα. Για να επιβιώσει σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο, πρέπει να μάθει να μιλάει λιγότερο και να πράττει περισσότερο.
Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Δένδιας, αναφέρθηκε πρόσφατα στην έλλειψη στρατιωτικών στελεχών, τονίζοντας ότι το κίνητρο για την εισαγωγή στις στρατιωτικές σχολές δεν μπορεί να είναι μόνο ο μισθός. Όπως είπε: «Δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε τους μισθούς ενός πλοιάρχου τάνκερ, που κερδίζει 10-15 χιλιάδες τον μήνα. Παρόλα αυτά, μπορεί να προσφέρουμε ένα εξαιρετικό εργασιακό περιβάλλον. Στο τέλος της ημέρας, πρέπει να το νιώθεις με την καρδιά και την ψυχή σου. Υπάρχουν και άλλες ικανοποιήσεις εκτός από τα χρήματα. Εάν κάποιος δεν αναγνωρίζει την αξία της στολής του Έλληνα αξιωματικού, είναι δύσκολο να τον προσελκύσουμε, ανεξαρτήτως αμοιβής.»
Για να γίνεις αξιωματικός, χρειάζεται να σε εμπνέουν ιδανικά. Δυστυχώς, η χώρα μας παραμένει προσκολλημένη σε μια κουλτούρα καταναλωτισμού και σε ένα σύστημα στρατιωτικής θητείας μόνο 9 μηνών!
Η αλλαγή νοοτροπίας απαιτεί προσπάθεια και στρατηγική. Ελπίζουμε να το δούμε, ώστε να σταματήσουμε να παραπονιόμαστε για τα δεινά μας και να αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει με τη Μονή του Σινά ή το τουρκολιβυκό μνημόνιο, όπου ο πρώην σύμμαχός μας στη Λιβύη, Χαλίφα Χάφταρ, κοιτάει προς την Άγκυρα. Στην αρχή τον είχαμε φίλο, αλλά η πορεία του μίλησε από μόνη της.
Το ερώτημα παραμένει: Θέλουμε να δράσουμε ή απλώς να υπάρχουμε ως θεατές, χωρίς να έχουμε βάρος στην περιοχή; Οι πρόσφατες συζητήσεις στη Βουλή σχετικά με τα οκτώ ελληνικά F-16 που θα αναπτυχθούν στη Ρουμανία στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ δείχνουν ότι δυσκολευόμαστε ακόμα και με τα βασικά. Πώς είναι δυνατόν, ακόμα και τα συντηρητικά κόμματα, να μπερδεύονται σε τόσο απλά θέματα; Αν κάποιος το σκεφτεί, θα δει ότι από αυτή τη συνεργασία η Ελλάδα (όχι ο Μητσοτάκης ή οποιοσδήποτε άλλος πρωθυπουργός) κερδίζει πολύτιμη εμπειρία μέσω των πιλότων της.
Θυμόμαστε ότι απορρίψαμε τη συμμετοχή επαγγελματιών εθελοντών στο Τσαντ όταν την ζητήσαμε από τους Γάλλους, τους οποίους στη συνέχεια κατηγορήσαμε για την κυνική στάση τους σχετικά με τους πυραύλους Meteor που ζήτησαν οι Τούρκοι.
Ελπίζουμε ότι αυτή η γκρίνια και η μιζέρια δεν θα επιβραδύνουν την ευκαιρία που προκύπτει με τον επανεξοπλισμό της Ευρώπης για την ενίσχυση της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας. Εδώ θα αποδειχθεί αν θα μετατρέψουμε τα λόγια σε πράξεις!
