Μια νέα έρευνα δείχνει ότι υπάρχει στενή σύνδεση μεταξύ του γεωμαγνητικού πεδίου της Γης και των επιπέδων οξυγόνου στην ατμόσφαιρα. Σύμφωνα με τη μελέτη, η ισχύς του γεωμαγνητικού πεδίου έχει αυξηθεί παράλληλα με τα επίπεδα οξυγόνου κατά τη διάρκεια των τελευταίων 540 εκατομμυρίων ετών, αν και δεν είναι σαφές εάν το ένα επηρεάζει το άλλο ή αν υπάρχουν άλλοι άγνωστοι παράγοντες που εξηγούν αυτή τη σύνδεση.
«Αυτή η ανακάλυψη είναι η πρώτη που αποδεικνύει τη σύνδεση μεταξύ του γεωμαγνητικού πεδίου και των επιπέδων οξυγόνου», δήλωσε ο ανώτερος επιστήμονας Γουέτζια Κουάνγκ, που εργάζεται στο Εργαστήριο Γεωδαισίας και Γεωφυσικής του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA.
Τα επίπεδα του γεωμαγνητικού πεδίου και του οξυγόνου στην ατμόσφαιρα έχουν εξελιχθεί παράλληλα από την Κάμβρια εποχή (541 έως 485,4 εκατομμύρια χρόνια πριν), με τις δύο παραμέτρους να σημειώνουν απότομες αυξήσεις μεταξύ 330 και 220 εκατομμυρίων ετών πριν. Υποστηρίζεται ότι η συγκεκριμένη μελέτη μπορεί να βοηθήσει στην κατανόηση των απαιτήσεων για ζωή σε άλλους πλανήτες.
«Είναι πιθανό το γεωμαγνητικό πεδίο να επηρεάζει τα επίπεδα οξυγόνου ή το αντίστροφο, αλλά υπάρχει και η πιθανότητα και οι δύο παράγοντες να σχετίζονται με μια τρίτη γεωχημική ή γεωφυσική διαδικασία που δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί», εξηγεί ο Κουάνγκ.
Για αυτή τη μελέτη, οι επιστήμονες ανάλυσαν δύο ανεξάρτητα σύνολα δεδομένων που εκτείνονται στα τελευταία 540 εκατομμύρια χρόνια. Ένα σύνολο αφορούσε τα επίπεδα ατμοσφαιρικού οξυγόνου, που προέρχονται από δείκτες όπως η ποσότητα απολιθωμένου άνθρακα, και το άλλο έδειξε την ισχύ του γεωμαγνητικού πεδίου μέσω μαγνητικών δεδομένων από παλαιά πετρώματα. Η σύγκριση των δύο συνόλων δεδομένων αποκάλυψε μια ισχυρή συσχέτιση μεταξύ τους.
Εάν το γεωμαγνητικό πεδίο επηρεάζει τα επίπεδα οξυγόνου, αυτό θα μπορούσε να οφείλεται στην προστασία που παρέχει για την ατμόσφαιρα απέναντι σε εξωτερικούς παράγοντες. Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι το γεωμαγνητικό πεδίο μπορεί να μειώσει τη διαφυγή ή τη διάβρωση των ατμοσφαιρικών μορίων, αλλά προστατεύει και τη ζωή στη Γη από επιβλαβείς ακτίνες.
Αντίθετα, εάν τα επίπεδα οξυγόνου καθορίζουν τη δύναμη του γεωμαγνητικού πεδίου, τότε η τεκτονική των πλακών μπορεί να παίζει καθοριστικό ρόλο. Η διαδικασία αυτή ανακυκλώνει τον φλοιό της Γης στον μανδύα, επηρεάζοντας τις θερμικές και δυναμικές συνθήκες στη βάση του μανδύα, όπου συναντά τον υγρό εξωτερικό πυρήνα.
Διαφορετικά σενάρια
«Το γεωμαγνητικό πεδίο παράγεται από ρεύματα στον εξωτερικό πυρήνα, άρα είναι δυνατόν η ανακύκλωση του φλοιού και του οξυγόνου στον μανδύα να έχει επίδραση στον κάτω μανδύα, ο οποίος θα μπορούσε στη συνέχεια να επηρεάσει το γεωμαγνητικό πεδίο. Η τεκτονική των πλακών σίγουρα επηρεάζει τις συνθήκες στη βάση του μανδύα και επίσης τον κύκλο των χημικών στοιχείων που επηρεάζουν την παραγωγή οξυγόνου», επισημαίνει ο Κουάνγκ.
Μια τρίτη πιθανότητα είναι ότι μια ανεξάρτητη διαδικασία μπορεί να οδηγεί τα γεωμαγνητικά και τα επίπεδα οξυγόνου στην ίδια κατεύθυνση με την πάροδο του χρόνου. Οι ερευνητές δεν γνωρίζουν ακόμα ποια μπορεί να είναι αυτή η διαδικασία, αλλά οι απότομες αυξήσεις που παρατηρούνται και στα δύο σύνολα αποτελεσμάτων ενδέχεται να κρύβουν την κλειδί για την απάντηση.
Naftemporiki.gr
