Το αγόρι από το Κουίνς που έγινε (2 φορές) πλανητάρχης

Γεννημένος στις 14 Ιουνίου 1946, στο Κουίνς της Νέας Υόρκης, ο Ντόναλντ Τραμπ είναι γιος του Φρεντ Τραμπ, ενός σκληρού εργολάβου που δίνει ζωή σε εργατικές κατοικίες μετά τον πόλεμο.

Ο νεαρός Ντόναλντ μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον που προάγει την επιβολή, τη νίκη και τον ανταγωνισμό. Εισέρχεται στη Στρατιωτική Ακαδημία της Νέας Υόρκης, αναζητώντας πειθαρχία απέναντι στην «ατίθαση» φύση του. Εκεί δεν διακρίνεται τόσο ακαδημαϊκά, αλλά για την αδιάκοπη φιλοδοξία του. Εξαρχής δηλώνει ότι θα γίνει «πιο διάσημος από ποτέ».

Επιλέγει να σπουδάσει οικονομικά στο Wharton της Πενσυλβάνια, αλλά η καρδιά του κλείνει προς το real estate. Δεν είναι αυτοδημιούργητος – ο πατέρας του του ανοίγει δρόμους, του εμπιστεύεται έργα στο Μπρούκλιν, αλλά ο Ντόναλντ επιθυμεί την λάμψη του Μανχάταν με χρυσά κτίρια και δόξα.

Το σύμβολο του νεότερου αμερικανικού πλούτου

Στο τέλος της δεκαετίας του ’70, επενδύει στο ξενοδοχείο Commodore, μεταμορφώνοντάς το στο Grand Hyatt. Μόλις 30 ετών, έχει αποκτήσει ήδη φήμη. Το 1983 εγκαινιάζει τον Trump Tower στην Πέμπτη Λεωφόρο, με μαύρο γυαλί, χρυσά στοιχεία και καταρράκτη στον εσωτερικό χώρο. Η Νέα Υόρκη τον παρακολουθεί, με θαυμασμό από πολλούς και σνομπισμό από άλλους. Κι αυτός, ήρεμος, συνεχίζει την πορεία του προς την επιτυχία.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’80, ο Τραμπ γίνεται σύμβολο του νέου αμερικανικού πλούτου, προσδιορίζοντας τα πάντα με το όνομά του: ξενοδοχεία, καζίνο, αεροπορικές εταιρείες και μπουκάλια νερού.

Δημοσιεύει το “The Art of the Deal”, το οποίο γίνεται οδηγός για φιλόδοξους επιχειρηματίες. Εκμεταλλεύεται τα ΜΜΕ, συμμετέχει σε συνεντεύξεις και εμφανίζεται με μοντέλα. Λέει ότι «η υπερβολή είναι τέχνη». Ωστόσο, πίσω από τη λάμψη, η επιχειρηματική του αυτοκρατορία αρχίζει να αντιμετωπίζει προβλήματα.

Η χρεοκοπία και η τηλεόραση

Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, οι καζίνο στο Ατλάντικ Σίτι καταρρέουν, και ο Τραμπ χρεοκοπεί. Οι τράπεζες τον πιέζουν, με προσωπικά δάνεια που φτάνουν τα 900 εκατομμύρια δολάρια.

Το όνομά του συνδέεται με αποτυχίες, αλλά δεν το βάζει κάτω. Επιδιώκει συμφωνίες με τους πιστωτές, διαπραγματεύεται και, αν και με απώλειες, επιβιώνει. Δεν ζητάει συγγνώμη και δεν υποχωρεί, με την έκφρασή του “I never quit” να γίνεται το σύνθημά του.

Το 2004, σε περίοδο παρακμής, επιστρέφει μέσα από το “The Apprentice”, ένα τηλεριάλιτι όπου αξιολογεί υποψηφίους και τους «απολύει» δημόσια. Η φράση “You’re fired!” γίνεται διάσημη. Η δημοφιλία του εκτοξεύεται και υιοθετεί τα social media νωρίτερα από πολλούς. Το όνομά του αποκτά νέα δυναμική – δεν είναι πια μόνο επιχειρηματίας, αλλά και επώνυμο brand.

Στα τέλη της δεκαετίας του 2000, εκφράζει ανοιχτά πολιτικές φιλοδοξίες, υποστηρίζοντας θεωρίες αναφορικά με τον Μπαράκ Ομπάμα.

Η υποψηφιότητα για την προεδρία

Το 2015, ανακοινώνει την υποψηφιότητά του για την προεδρία, με υποσχέσεις όπως η ανέγερση τείχους στο Μεξικό και «America First». Οι πολιτικοί τον χλευάζουν, τα ΜΜΕ γελούν, αλλά η κοινή γνώμη τον ακούει.

Μιλά με ειλικρίνεια για τα θέματα που απασχολούν τα μεσαία και κατώτερα οικονομικά στρώματα, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη όσων νιώθουν παραμελημένοι από την εποχή της παγκοσμιοποίησης.

Η είσοδος στον Λευκό Οίκο

Τον Νοέμβριο του 2016, ο Ντόναλντ Τραμπ εκλέγεται πρόεδρος των ΗΠΑ, νικώντας τη Χίλαρι Κλίντον με 304 εκλέκτορες. Ο κόσμος μένει έκπληκτος, οι αγορές ζαλίζονται, και η Αμερική χωρίζεται.

Η τετραετία του είναι γεμάτη προκλήσεις: φοροελαφρύνσεις, δασμοί κατά της Κίνας, συγκρούσεις με τα ΜΜΕ, και αποχωρήσεις από διεθνείς συμφωνίες. Οι Δημοκρατικοί τον κατηγορούν για αυταρχισμό, αλλά αυτός αγνοεί τις κατηγορίες και δομεί το δικό του κοινό.

Η εισβολή στο Καπιτώλιο

Το 2020 χάνει από τον Τζο Μπάιντεν, αλλά δεν το αποδέχεται, καταγγέλλοντας εκλογική απάτη και καλεί τους υποστηρικτές του να «μαχούν». Στις 6 Ιανουαρίου 2021, οι οπαδοί του εισβάλλουν στο Καπιτώλιο, οι διοικούντες σοκάρονται, και ο Τραμπ αποκλείεται από το Twitter.

Αλλά η πολιτική του καριέρα δεν τελειώνει. Από το παρασκήνιο προετοιμάζει την επιστροφή του, κατηγορώντας το «σύστημα» και παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως θύμα πολιτικής δίωξης. Η βάση του τον βλέπει ως ήρωα.

Η απόπειρα δολοφονίας και η επανεκλογή

Ένα κρίσιμο σημείο είναι η απόπειρα δολοφονίας του το καλοκαίρι του 2024 σε προεκλογική συγκέντρωση στο Οχάιο. Η εικόνα του με αίμα στο πρόσωπο και γροθιά υψωμένη διαδίδεται παγκοσμίως.

Οι υποστηρικτές του τον αποθεώνουν, και η επίθεση τον ενδυναμώνει. Στις εκλογές του Νοεμβρίου 2024, κερδίζει τη Κάμαλα Χάρις με σαρωτική διαφορά, εξασφαλίζοντας τη λαϊκή ψήφο και επικρατώντας σε όλες τις «ταλαντευόμενες» πολιτείες.

Στις 20 Ιανουαρίου 2025, επιστρέφει θριαμβευτής στον Λευκό Οίκο, ως ο πρώτος Αμερικανός πρόεδρος με μη διαδοχικές θητείες από τον 19ο αιώνα.

Η ταραχώδης δεύτερη θητεία

Η δεύτερη θητεία του ξεκινά με ορμή και δασμούς σε όλες τις εμπορικές σχέσεις, ακόμη και με συμμάχους. Το δόγμα του είναι ξεκάθαρο: κανείς δεν έχει ασυλία. Οι οικονομολόγοι προειδοποιούν για πληθωριστικές πιέσεις, αλλά ο Τραμπ προχωρά, υποσχόμενος επανεκβιομηχάνιση και «τέλος στην εκμετάλλευση της Αμερικής».

Για τους επικριτές του, η στρατηγική του θυμίζει απομονωτισμό, αλλά οι υποστηρικτές του τον θεωρούν τον πρώτο που τολμά να βάλει «τάξη στον κόσμο». Σήμερα, στα 79 του, είναι ο ισχυρότερος άνθρωπος στη γη. Δεν είναι πια ο αουτσάιντερ, αλλά μέρος του κατεστημένου. Και όμως, συνεχίζει να προβάλλεται ως επαναστάτης. Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι απλώς πρόεδρος, είναι σύμβολο μιας εποχής, και είναι σίγουρο ότι κανείς δεν μπορεί να τον αγνοήσει, καθώς έχει επιτύχει τον στόχο του να είναι στο επίκεντρο του κόσμου.