Απαντώντας στις αντιδράσεις του κοινού μετά την πρόσφατη συναυλία της, η Μαρίνα Σπανού προσπάθησε να εξηγήσει τις καλλιτεχνικές της επιλογές. Οι θαυμαστές της, όπως φάνηκε από τα σχόλια στα social media, περίμεναν μια εναλλακτική προσέγγιση, κυρίως όσον αφορά τα τραγούδια της.
Η συναυλία, η οποία σημείωσε sold out προσέλευση, είχε έντονα pop χαρακτήρα, κάτι που δημιούργησε συζητήσεις ανάμεσα στους θεατές της. Η τραγουδίστρια παρουσίασε επιτυχίες καλλιτεχνών όπως ο Michael Jackson και η Britney Spears, συνδυάζοντας ταυτόχρονα χορογραφίες στη σκηνική της εμφάνιση.
Απαντώντας στις επικρίσεις, η Μαρίνα Σπανού δημοσίευσε μια αναλυτική ανάρτηση στο Instagram, όπου υπερασπίστηκε την καλλιτεχνική της πολυπλοκότητα και την απόφασή της να μην περιορίζεται από ετικέτες.
Μέσα από μια προσωπική αφήγηση, η νεαρή καλλιτέχνιδα αναφέρθηκε στις καλλιτεχνικές της ρίζες, τονίζοντας ότι ο χορός υπήρξε αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής της από πολύ νωρίς. Όπως περιγράφει, «ο χορός μπήκε στη ζωή μου προτού μπορέσω να γράψω λέξεις, στίχους ή μουσικές». Θυμάται τον εαυτό της να φορά «το ροζ μικροσκοπικό καλσόν» και να μεταφέρεται από το γήπεδο του τένις σε σχολή χορού στην Κυψέλη, σε ένα αυτοκίνητο γεμάτο όνειρα και προσδοκίες.
«Η τέχνη είναι μια απέραντη παλέτα και τα είδη της δεν είναι παρά χρώματα», σημείωσε, αναδεικνύοντας την επιθυμία της να εξερευνήσει όλες τις αποχρώσεις αυτού του καμβά. Όπως αφηγείται, το ροζ καλσόν εξελίχθηκε σε παπούτσια λάτιν και στη συνέχεια σε φόρμες σύγχρονου χορού, με κομβικό σημείο τη γνωριμία της, στα 15 της, με τον χορογράφο Νίκο Κουκάκη.
«Γνώρισα τον Νίκο, ο οποίος έφερνε μουσικές που άκουγα σε στικάκια για παιδικά πάρτι – μελωδίες που κινούσαν το σώμα μου χωρίς να χρειάζονται ετικέτες», σημείωσε χαρακτηριστικά, ομολογώντας ότι ποτέ δεν ταυτίστηκε με τίτλους και κατηγοριοποιήσεις.
Η τελική καλλιτεχνική επιλογή της διαμορφώθηκε μετά από ένα τηλεφώνημα στον Νίκο τον περασμένο Φεβρουάριο, με τον οποίο αποφάσισαν από κοινού να ακολουθήσουν αυτήν την αισθητική κατεύθυνση. Η συνεργασία τους επεκτάθηκε με την προσθήκη και άλλων χορευτών, οποίους, όπως λέει, «κάποτε τους είχαν χαρακτηρίσει ως breakdancers, λάτιν χορευτές, σύγχρονους ή μπαλέτου».
Η ανάρτησή της κλείνει με μια προσωπική ευγνωμοσύνη στους συνεργάτες της: «Για 10 λεπτά αφήσαμε πίσω μας τον κόσμο και χορέψαμε με όλη μας την ψυχή. Νίκο, Χριστίνα, Ζέτα, Μιχάλη, σας ευχαριστώ».
