Σήμερα, Πέμπτη 24 Απριλίου 2025, σύμφωνα με το εορτολόγιο, γιορτάζουν οι Αχιλλέας, Αχιλλεύς, Αχίλλιος, Αχίλλειος, Δούκας, Δούκισσα, Δουκίτσα, Βαλεντίνη, Βαλεντίνα, Ντίνα, Ελισάβετ, Ελίζα, Λίζα, Ζέτα, Ζέττα, Έλλη, Βέτα, Μπέττυ, Ελισσάβετ, Θαυμαστός και Θαυμαστή.
Οσία Ελισάβετ η Θαυματουργή
Η Οσία Ελισάβετ κατάγεται από την Ηράκλεια της Θράκης και έζησε τον 5ο αιώνα μ.Χ. Οι γονείς της, Ευνομιανός και Ευφημία, ήταν γνωστοί για τα πλούτη τους καθώς και για την αρετή τους. Εξέλεξαν να ζουν κοντά στην Ηράκλεια, σε μια περιοχή που παλαιότερα ονομαζόταν Θρακοκρήνη και αργότερα Αβυδηνοί. Ζούσαν με πίστη και αφοσίωση, ακολουθώντας το παράδειγμα του Ιώβ και, εμπνευσμένοι από τη φιλοξενία του Αβραάμ, βοηθούσαν γενναιόδωρα όσους είχαν ανάγκη.
Ωστόσο, είχαν περάσει δεκαέξι χρόνια από τον γάμο τους και ήταν ακόμα χωρίς παιδιά. Προσεύχονταν αδιάκοπα στον Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί, διάδοχο της οικογένειάς τους. Ο Κύριος, που ακούει τις προσευχές των πιστών, ανταποκρίθηκε σε αυτές.
Στην περιοχή υπήρχε παλαιά παράδοση να συγκεντρώνονται οι Χριστιανοί προς τιμήν της Αγίας Μάρτυρος Γλυκερίας (τιμάται στις 13 Μαΐου) και να γιορτάζουν επί μία εβδομάδα. Έτσι, οι γονείς της Οσίας βρέθηκαν εκεί μαζί με άλλους πιστούς, συμμετέχοντας σε λιτανείες και ολονύκτιες δοξολογίες σε ναούς που φύλασσαν τα ιερά λείψανα πολλών Αγίων. Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, που τελούσε ο Επίσκοπος Λέων, ο πατέρας της Ελισάβετ, Ευνομιανός, παρατήρησε την αγία κάρα της Γλυκερίας να αλλάζει εκφράσεις, προκαλώντας του χαρά και λύπη. Μαζί με τη σύζυγό του, παρακάλεσαν την Αγία να τους χαρίσει ένα παιδί. Σε όνειρο, η Αγία Γλυκερία του απάντησε ότι, εάν τουλάχιστον προσφέρει μια ταπεινή καρδιά, θα αποκτήσει ένα κορίτσι, το οποίο θα ονομαστεί Ελισάβετ, καθώς θα είναι όμοια της μητέρας του Ιωάννη του Προδρόμου.
Ο Ευνομιανός συμφώνησε με την Αγία Γλυκερία και, λίγες ημέρες αργότερα, η σύζυγός του έμεινε έγκυος. Μετά από εννέα μήνες, ήρθε στον κόσμο η Ελισάβετ.
Όταν η Ελισάβετ έγινε 12 ετών, η μητέρα της πέθανε, και τρία χρόνια αργότερα έφυγε από τη ζωή και ο πατέρας της. Η νεαρή Ελισάβετ έμεινε ορφανή, αλλά εμπιστεύθηκε τον εαυτό της στον Θεό και αφοσιώθηκε στην υπηρεσία των φτωχών και των αδελφών της. Δώρισε την περιουσία της στους πτωχούς και απελευθέρωσε τους δούλους της.
Στη συνέχεια, αποφάσισε να μετακομίσει στην Κωνσταντινούπολη και κατέληξε στη μονή του Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου, γνωστής ως «Μικρός Λόφος», όπου ηγουμένη ήταν μια θεία της. Εκεί, απάρνηθηκε τα επίγεια και αφιερώθηκε στη μοναχική ζωή, βιώνοντας αυστηρές νηστείες και ασκήσεις. Το σώμα της ποτέ δεν το πλύθηκε με νερό, αλλά καθάριζε μέσω των ατελείωτων δακρύων της, φθάνοντας σε ύψη αγιοσύνης και αποκτώντας το χάρισμα της προόρασης και της θαυματουργίας.
Δύο χρόνια αργότερα, η ηγουμένη της μονής απεβίωσε και ορίστηκε ως διάδοχος η Οσία Ελισάβετ από τον Πατριάρχη Γεννάδιο Α’ (458-471 μ.Χ.).
Η Οσία προσέφερε φως σε όσους την προσέγγιζαν με πίστη. Κατά τη διάρκεια μιας Θείας Λειτουργίας, είδε ένα φως που κατέβαινε στο Θυσιαστήριο και κάλυπτε τον ιερέα. Έμεινε κατάπληκτη, αλλά δεν μοιράστηκε την εμπειρία της μέχρι τον θάνατό της. Καθώς πλησίαζε η ώρα της εκδημίας, ένιωθε μια έντονη επιθυμία να επιστρέψει στην πατρίδα της. Πήγε στην Ηράκλεια όπου προσκύνησε τους ναούς των Αγίων. Εκεί, στο ναό της Θεοτόκου, είδε σε όραμα την Παναγία, η οποία την προσκάλεσε να επιστρέψει στο μοναστήρι της, καθώς η ώρα της ήταν κοντά. Έτσι, η Οσία Ελισάβετ επέστρεψε και κοιμήθηκε εν ειρήνη. Το ιερό λείψανό της ετάφη στο ναό του Αγίου Γεωργίου, παραμένοντας ακέραιο και ανέπαφο.
