Σήμερα, Τετάρτη 14 Μαΐου, σύμφωνα με το εορτολόγιο, γιορτάζουν οι εξής: Αριστοτέλης, Τέλης, Θεράπων, Ισιδώρα, Δώρα, Ισίδωρος, Σιδέρης.
Άγιος Θεράπων, Επίσκοπος Κύπρου
Δεν είναι σίγουρο από πού καταγόταν ο Άγιος Θεράπων. Ορισμένες πηγές αναφέρουν ότι προερχόταν από την Ανατολή, ενώ άλλες υποστηρίζουν ότι προερχόταν από την περιοχή των Αλαμανών, σημερινής Γερμανίας.
Δυστυχώς, αγνοούμε την ακριβή ημερομηνία της γέννησής του. Ωστόσο, η δράση του κατά της αίρεσης του θεοπασχητισμού και της εικονομαχίας δείχνει ότι έζησε τον 7ο ή νωρίς στον 8ο αιώνα μ.Χ., πριν από το 740 μ.Χ., όταν πέθανε ο Άγιος Ανδρέας Κρήτης, ο οποίος ενδέχεται να αναφέρθηκε στον Άγιο Θεράποντα προς το τέλος της ζωής του.
Σύμφωνα με την αγιογραφία του, ήταν μέλος της μοναχικής τάξης, αφιερωμένος στην αποδοχή του θελήματος του Κυρίου.
Η παράδοση μας λέει ότι έζησε ένα διάστημα στα Ιεροσόλυμα πριν αναδειχθεί σε επίσκοπο Κιτίου στην Κύπρο, όπου πραγματοποιούσε θαύματα και καθοδήγumva τον λαό του μέχρι τη μαρτυρική του θανάτωση από Άραβες πειρατές.
Το τίμιο λείψανό του μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, αρχικά στον Ναό της Θεοτόκου στις Βλαχέρνες και στη συνέχεια σε ναό που φέρει το όνομά του. Σήμερα υπάρχει μικρό εκκλησάκι στην Κωνσταντινούπολη, όπου αναβλύζει μύρο και πραγματοποιούνται θαύματα για όσους προστρέχουν με πίστη.
Λείψανα του Αγίου Θεράποντος φυλάσσονται στην Ιερά Μονή Ζωγράφου του Αγίου Όρους, στον Ιερό Ναό Αγίου Θεράποντος Ζωγράφου Αθηνών και στη Μυτιλήνη.
Η ακολουθία του Αγίου έχει συνταχθεί από τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη και αναθεωρήθηκε το 1785 από τον αρχιδιάκονο Αγάπιο τον Πάριο.
Ένα από τα θαύματα του Αγίου Θεράποντα συνέβη όταν, κατά την παραμονή του στα Ιεροσόλυμα, συναντήθηκε με μια Εβραία που θρηνούσε το νεκρό γιο της. Ο Άγιος, με προσευχή, τον ανέστησε. Μητέρα και γιος βαπτίστηκαν Χριστιανοί προς τιμή του.
Άγιος Ισίδωρος, Μάρτυρας της Χίου
Ο Άγιος Ισίδωρος ήταν ναυτικός του ρωμαϊκού στόλου κατά την εποχή του αυτοκράτορα Δεκίου και προερχόταν από την Αλεξάνδρεια.
Κατά τη διάρκεια μιας στάθμευσης του στόλου στη Χίο, κατηγορήθηκε από τον κεντυρίωνα Ιούλιο πως ήταν χριστιανός. Ο Νουμέριος, ο ναυαρχος, σύντομα άκουσε και ο ίδιος τον Ισίδωρο να ομολογεί την πίστη του, γεγονός που οδήγησε σε σφοδρό ξυλοδαρμό και φυλάκισή του.
Ο πατέρας του, μόλις έμαθε την κατάσταση, έσπευσε στη Χίο, ανησυχώντας για την πίστη του γιου του. Στη συνάντηση, ο Ισίδωρος, αντί να λυπηθεί, τον κάλεσε να χαίρεται που είδε το φως του Χριστού. Παρά τις παρακλήσεις του για επιστροφή στην ειδωλολατρία, ο Ισίδωρος παρέμεινε πιστός και ο πατέρας του, οργισμένος, τον καταράστηκε, οδηγώντας τον Νουμέριο σε απόφαση να τον εκτελέσει. Έτσι, ο Ισίδωρος μαρτύρησε.
Το λείψανό του ρίχτηκε σε φαράγγι για να καταναλωθεί από τα όρνια, φυλασσόμενο μόνο από λίγους στρατιώτες. Ωστόσο, μια Χριστιανή, η Μυρόπη, κατάφερε τη νύχτα, με τη βοήθεια υπηρετριών, να το ανασύρει και να το ενταφιάσει.
Η ύπαρξη των λειψάνων του Αγίου Ισιδώρου στη Χίο αναφέρεται ήδη από τον 6ο αιώνα. Στον 5ο αιώνα, ο Άγιος Μαρκιανός είχε μεταφέρει μέρος της κάρας του στην Κωνσταντινούπολη. Τα υπόλοιπα λείψανα αφαιρέθηκαν το 1125 μ.Χ., με τη βοήθεια των Βενετών.
Την 1η Μαΐου 1356, τα λείψανα κατέληξαν σε παρεκκλήσιο στο Καθεδρικό Ναό του Αγίου Μάρκου στη Βενετία.
Στις 17 Σεπτεμβρίου 1626, η κάρα του Αγίου εκλάπη από την Κωνσταντινούπολη με τη βοήθεια ντόπιου Χριστιανού και μεταφέρθηκε στη Βενετία την 1η Μαρτίου 1627, όπου κατατέθηκε στο Θησαυρό του Αγίου Μάρκου.
