Στις 8 Απριλίου, λίγες ημέρες μετά τις δηλώσεις του Τραμπ σχετικά με την επιβολή διεθνών δασμών, σημειώναμε: «Στον κόσμο του πόκερ, δύο κανόνες ισχύουν: πρώτον, όποιος διαθέτει τα περισσότερα χρήματα έχει περισσότερες πιθανότητες νίκης, και δεύτερον, παίζεις με τα χαρτιά του αντιπάλου. Ο Ντόναλντ Τραμπ ποντάρει στην ισχυρή αμερικανική οικονομία και στην απροθυμία άλλων παικτών να αλλάξουν κάρτες. Μοναδικός παίκτης που δείχνει να ακολουθεί αυτή τη στρατηγική είναι η Κίνα, που επίσης κρατά δυνατά χαρτιά, όπως τα αμερικανικά κρατικά ομόλογα αξίας 760 δισ. δολαρίων. Οι υπόλοιποι παίκτες περιμένουν, προσπαθώντας να κατανοήσουν τις προθέσεις του Τραμπ και αν υπάρχει πιθανότητα να μπλοφάρει.»
Έναν μήνα και τέσσερις ημέρες αργότερα, ήρθε η δικαίωση. Ο Τραμπ, εγκαταλείποντας την προσπάθεια, επέλεξε να πάει πάσο στο παιχνίδι με τον Σι Τζινπίνγκ. Ο Κινέζος ηγέτης αναδείχθηκε νικητής στη μάχη του εμπορικού πολέμου, καθώς ανάγκασε τον Αμερικανό πρόεδρο να αποδεχτεί σχεδόν όλα τα κεντρικά του αιτήματα: αναστολή των δασμών, δημιουργία μηχανισμού διμερούς διαλόγου και συνεργασία για τον περιορισμό της ροής φαιντανύλης. Αξιοσημείωτο είναι ότι ο Σι είχε χαρακτηρίσει «ανόητη» τη δραματική αύξηση των δασμών και από τις δύο πλευρές.
Είναι προφανές ότι ο Τραμπ υποχρεώθηκε να οπισθοχωρήσει, αντικρίζοντας τις συνέπειες της εμπορικής του πολιτικής στις ΗΠΑ: σοβαρές ελλείψεις αγαθών και αυξανόμενο πληθωρισμό. Παρά ταύτα, ο Τραμπ δείχνει ταχύτητα σκέψης και προσαρμοστικότητα, χαρακτηριστικά που θα του είναι χρήσιμα κατά τη διάρκεια των επόμενων τεσσάρων χρόνων της θητείας του.
