Μετά την αθώωσή της, η Ρένα Δούρου δήλωσε:
«Σε μια τόσο μεγάλη τραγωδία, ο ελάχιστος σεβασμός στα θύματα και στους οικείους τους δεν επιτρέπει την παραμικρή χαρά. Κανείς δεν μπορεί να γιορτάσει την δικαστική δικαίωση όταν ο κρατικός μηχανισμός απέτυχε να αποτρέψει την απώλεια των συνανθρώπων μας. Συμπονώ βαθύτατα τους συγγενείς των θυμάτων, οι οποίοι, λόγω του πόνου και της οργής τους, θεωρούν ενόχους όλους, ειδικά τα υψηλά στελέχη της πολιτικής».
Η σημερινή αθωωτική απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων έρχεται μετά την απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου, το οποίο αποτελούνταν από Πρόεδρο Εφετών και δύο Εφέτες, και την ομόφωνη απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, που υποστηρίχθηκε από τον Εισαγγελέα, ενώ οι αποφάσεις Διοικητικών Δικαστηρίων και το πόρισμα της Ενιαίας Αρχής Διαφάνειας, καθώς και ο τεχνικός σύμβουλος των θυμάτων, με αφέλεια με απέλυσαν πλήρως από κάθε ευθύνη για την τραγωδία στο Μάτι».
Επισημαίνει επίσης:
«Ωστόσο, αυτά δεν εμπόδισαν δύο Υπουργούς της Νέας Δημοκρατίας να παρέμβουν απροκάλυπτα στη δικαστική διαδικασία και να προαναγγείλουν έφεση. Οι Δικαστές του Εφετείου αντέχουν την πίεση και ανέδειξαν τη δικαστική τους ευθύνη, απορρίπτοντας τις υπουργικές παραινέσεις και τις προσπάθειες συμψηφισμού. Όσον αφορά εμένα, δεν υπήρξε συγκάλυψη, αλλά εγώ η ίδια έγινα θύμα της χειρότερης μορφής συγκάλυψης, που είναι η παραπλάνηση. Με παρουσίασαν ως κατηγορούμενη με ψέματα, ότι δήθεν η Πυροσβεστική εξέδωσε εντολή για την υλοποίηση Οργανωμένης Προληπτικής Απομάκρυνσης».
Αναφέρεται τέλος:
«Ο σκοπός όσων εκμεταλλεύτηκαν την μνήμη των θυμάτων είναι πλέον ορατός. Επιθυμούσαν να σβήσουν τη δουλειά που έγινε κατά τη διάρκεια της θητείας μου στην Περιφέρεια Αττικής. Υπογράφηκαν 1260 έργα σε όλη την Αττική, με συνολικό προϋπολογισμό 2,7 δισ. ευρώ, και η υλοποίησή τους έγινε με πρωτοφανή διαφάνεια».
Στη δήλωσή της, καταλήγει:
«Για επτά χρόνια, υπομείναμε τη διαδικασία, χωρίς να διαμαρτύρομαι δημόσια για τις πολιτικές διώξεις που υπήρξαν, χωρίς να φωνάζω ότι έχω βαρίδια να κουβαλάω. Πιστεύω ότι τα πολιτικά πρόσωπα που εμπλέκονται σε ποινικές υποθέσεις πρέπει να αφήνουν τους κατάλληλους δικαστές να επιλαμβάνονται της υπόθεσης, χωρίς να κρύβονται πίσω από βουλευτικές ασυλίες.
Πολλοί από αυτούς που κάποτε με καταδίκαζαν, αντί να ζητήσουν συγνώμη, θα έπρεπε τώρα να υποβληθούν στη διαδικασία, είτε ζητώντας την άρση της ασυλίας τους είτε αναλαμβάνοντας την έρευνα χωρίς περαιτέρω αναβολές. Η υποστήριξη από όλους εκείνους που στάθηκαν δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια δεν αξίζει μόνο ευχαριστώ, αλλά και μια υπόσχεση: να συνεχίσουμε τον αγώνα μας για δικαιοσύνη».
