Ο Τεντ Κρούζ, Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής από το Τέξας, είναι εξέχον μέλος των νεοσυντηρητικών «γερακιών» που ασκούν πιέσεις στον πρόεδρο Τραμπ για στρατιωτική επέμβαση στο Ιράν. Ποιες είναι οι θέσεις του; Σε πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη, όταν ρωτήθηκε πόσοι άνθρωποι ζουν στο Ιράν, ο Κρούζ παραδέχθηκε ότι δεν γνωρίζει. Ούτε έχει ιδέα για τις εθνοτικές ομάδες που ζουν εκεί. Υποκλίνεται στη σημασία του θέματος.
Παρά την έλλειψη γνώσεων για τη χώρα, ο Κρούζ είναι ένθερμος υποστηρικτής της «αλλαγής καθεστώτος» στην Τεχεράνη.
Αναφερόμενος στους Αγιατολάχ, είπε ότι είναι οι «κακοί» και οι μεγαλύτεροι χορηγοί της παγκόσμιας τρομοκρατίας – αυτό είναι αναμφισβήτητο.
Επίσης, δήλωσε ότι θα υποστηρίζει πάντα το Ισραήλ για θρησκευτικούς λόγους, επικαλούμενος ένα απόσπασμα της Βίβλου: «Όποιος ευλογήσει το Ισραήλ θα ευλογηθεί, ενώ όποιος το καταραστεί θα καταραστεί». Όταν ρωτήθηκε αν ο Θεός αναφέρεται στη σημερινή ισραηλινή κυβέρνηση, ο Κρούζ απάντησε ότι μιλά για το «έθνος του Ισραήλ», το οποίο υπάρχει εδώ και χιλιάδες χρόνια, αν και με κάποιες διακοπές.
Όταν ρωτήθηκε τι θα συμβεί μετά την ανατροπή του θεοκρατικού καθεστώτος στην Τεχεράνη, και αν κάποιες πρώην τρομοκρατικές ομάδες, όπως η Αλ Κάιντα, αναλάβουν την εξουσία, ο Κρούζ φάνηκε αδιάφορος: «Ας περιμένουμε να δούμε πώς θα ενεργήσει το ISIS όταν κυβερνήσει» – η προσοχή δεν είναι απαραίτητη, φαινόταν να υπονοεί.
Διανοητική Στήριξη
Η συνέντευξη φωτίζει το διανοητικό επίπεδο με το οποίο κάποιοι σημαντικοί παράγοντες στην Αμερική ασκούν εξωτερική πολιτική. Ο Τεντ Κρούζ δεν είναι απλός γερουσιαστής. Μαζί με τον Λίντσεϊ Γκράχαμ από τη Βόρεια Καρολίνα, εκπροσωπούν τα συμφέροντα των νεοσυντηρητικών, που επιδιώκουν να διασφαλίσουν ότι οι πόλεμοι και οι στρατιωτικές επεμβάσεις είναι η προτιμώμενη μέθοδος εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ.
Ωστόσο, η πρόσφατη ιστορία είναι γεμάτη παραδείγματα όπου οι δυτικές στρατιωτικές επεμβάσεις οδήγησαν σε καταστροφικά αποτελέσματα.
Λίγοι θα υπερασπίζονταν σήμερα την εισβολή στο Ιράκ το 2003 ή την παρέμβαση του ΝΑΤΟ στη Λιβύη το 2011, που έχει γίνει μια κατεστραμμένη χώρα από την πτώση του Καντάφι.
Η κατάσταση στο Ιράκ παραμένει χαοτική, με ορισμένες ηγεσίες να συνεργάζονται με το Ιράν, πρώην εχθρό τους.
Η Συρία χωρίζεται σε τρία μέρη, καθένα από τα οποία ελέγχεται από το Ισραήλ, την Τουρκία και τους Ισλαμιστές, πρώην τρομοκράτες.
Αλλαγές Καθεστώτος
Σχεδόν όλες οι πρόσφατες επιχειρήσεις «αλλαγής καθεστώτος» έχουν οδηγήσει σε αποσταθεροποίηση και διάλυση μεγάλων κρατών σε μικρότερες οντότητες.
Είναι αβέβαιο εάν μια αλλαγή καθεστώτος στο Ιράν θα μπορέσει να επιτύχει και ποιο καθεστώς θα διοικεί τα 90 εκατομμύρια των πολιτών του, που αποτελούνται από τέσσερις εθνοτικές ομάδες.
Η συνειδητοποίηση ότι οι βίαιες και εξωτερικά υποκινούμενες «αλλαγές καθεστώτος» είναι ασυμβίβαστες με το διεθνές δίκαιο και δεν παρέχουν σταθερότητα, φαίνεται να μην επηρεάζει τη στρατηγική του ισραηλινού πρωθυπουργού Νετανιάχου.
Ο Τραμπ ίσως να ζυγίζει όλα αυτά. Γι’ αυτό ανέβαλε για δύο εβδομάδες την απόφαση για άμεση εμπλοκή στον πόλεμο Ισραήλ-Ιράν. Πολλοί από τους συνεργάτες του ελπίζουν ότι δεν θα “μαγευτεί” από την επιθυμία για μια «εύκολη» νίκη, ακολουθώντας τις προτάσεις του Νετανιάχου για να δώσει το τελειωτικό χτύπημα.
Φυσικά, υπάρχει και άλλη πλευρά: την άποψη του Αμερικανού υπουργού Άμυνας Πιτ Χέγκσεθ, ο οποίος δήλωσε: «Μην πιστεύετε τίποτα που διαβάζετε στα βιβλία εκτός από τη Βίβλο!»
