Με αφορμή το θλιβερό συμβάν στο νοσοκομείο Ρεθύμνου, όπου 87χρονος αποδέχθηκε τη ζωή της γυναίκας του, που βρισκόταν στο τελικό στάδιο καρκίνου, και στη συνέχεια αυτοκτόνησε, αναισθησιολόγοι από τα Ιατρεία Πόνου της Κρήτης και την Ελληνική Εταιρεία Αλγολογίας (ΕΕΑ) κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, ζητώντας από την πολιτεία να διασφαλίσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια στην ασθένεια και τον θάνατο.
Υπογραμμίζουν την άμεση ανάγκη για τη δημιουργία υπηρεσιών παρηγορικής φροντίδας και δικτύων ψυχοκοινωνικής υποστήριξης που να είναι προσβάσιμα σε όλους τους ασθενείς και τις οικογένειές τους.
Οι αναισθησιολόγοι αναδεικνύουν τα σοβαρά κενά στο Σύστημα Υγείας, κυρίως την ελλιπή παροχή ολοκληρωμένων υπηρεσιών ανακουφιστικής φροντίδας και την έλλειψη ισχυρής ψυχοκοινωνικής στήριξης.
Η ανακοίνωση αναφέρει:
«Αυτό το φρικτό γεγονός μπορεί να ειδωθεί όχι μόνο ως μία πράξη βίας, αλλά και ως μια σκληρή συνέπεια της αθεράπευτης οδύνης, μια κραυγή αγωνίας από μια οικογένεια που έχει συντριβεί από τη διάγνωση προχωρημένου καρκίνου και έχει εγκαταλειφθεί από ένα υποστηρικτικό σύστημα.
Η διάγνωση μιας απειλητικής για τη ζωή ασθένειας, όπως ο καρκίνος, ανοίγει μια πόρτα αντίληψης, την οποία για μεγάλο μέρος της ζωής μας προσπαθούμε να κρατήσουμε κλειδαμπαρωμένη. Για πολλούς, το άνοιγμα αυτής της πόρτας οδηγεί σε υπαρξιακή κρίση και σε συνάντηση με συνολικό πόνο, που περιλαμβάνει σωματικές, ψυχολογικές, κοινωνικές, συναισθηματικές και πνευματικές πτυχές της οδύνης. Η πλήρης κατανόηση του πόνου απαιτεί την ενσωμάτωσή τους.
Αυτή η κατάσταση συμβαίνει εν μέσω μιας κοινωνίας που δεν είναι προετοιμασμένη για το ενδεχόμενο του θανάτου. Η ιατρικοποίηση του θανάτου μπορεί να οδηγήσει σε εστίαση μόνο στα σωματικά συμπτώματα, αφήνοντας τον ασθενή και την οικογένειά του αντιμέτωπους με την απομόνωση και χωρίς τη φροντίδα που απαιτεί αυτός ο «ολικός πόνος».
Η ανακουφιστική φροντίδα μπορεί να προσφέρει ουσιαστική βοήθεια από τη στιγμή της διάγνωσης. Καλούμε τους επαγγελματίες υγείας, τους ασθενείς και τις οικογένειές τους να έχουν πρόσβαση σε βοήθεια από τα Ιατρεία Πόνου.
Στην Ελλάδα, παρά τις ιατρικές προόδους, οι ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο συχνά βιώνουν σοβαρό σωματικό και συναισθηματικό πόνο χωρίς επαρκή ανακούφιση ή υποστήριξη. Η έλλειψη ολοκληρωμένων ψυχοκοινωνικών υπηρεσιών απομονώνει τις οικογένειες και τις αφήνει αβοήθητες μπροστά σε αυτή την πρόκληση.
Αυτό το τραγικό περιστατικό τονίζει τις καταστροφικές συνέπειες της έλλειψης ολιστικής προσέγγισης, που δεν περιλαμβάνει μόνο την ιατρική φροντίδα, αλλά και τη συναισθηματική, ψυχολογική και πνευματική στήριξη. Η απουσία τέτοιων υπηρεσιών μπορεί να οδηγήσει σε απελπισία, ματαίωση και απόγνωση, με τραγικά αποτελέσματα.
Είναι αναγκαίο η Πολιτεία να επενδύσει στην ανάπτυξη υπηρεσιών παρηγορικής φροντίδας και ψυχοκοινωνικής υποστήριξης που να είναι διαθέσιμες σε όλους τους ασθενείς και τις οικογένειές τους. Αυτές οι υπηρεσίες είναι κρίσιμης σημασίας για την ανακούφιση από τον πόνο και την ενίσχυση της ανθεκτικότητας των ασθενών κατά τη διάρκεια των πιο δύσκολων στιγμών. Η διατήρηση της αξιοπρέπειας και η ανθρωπιά στην φροντίδα θα πρέπει να είναι θεμελιώδους σημασίας για το σύστημα υγείας μας.
Καλούμε τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, τους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης και άλλους σχετικούς φορείς να δώσουν προτεραιότητα στη δημιουργία και την επέκταση υπηρεσιών ανακουφιστικής φροντίδας και ψυχοκοινωνικής υποστήριξης σε όλη τη χώρα. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να αποτρέψουμε μελλοντικές τραγωδίες και να προάγουμε ένα πιο ανθρώπινο και συμπονετικό περιβάλλον υγείας.
