Η «Club 1908» φιλοξενεί συνέντευξη με τον Ματίας Λεσόρ, τον Γάλλο σέντερ του Παναθηναϊκού AKTOR, ο οποίος μοιράζεται τις σκέψεις του για τον τραυματισμό του και την αντίδρασή του καθώς έτρεχε προς τα αποδυτήρια.
Ο σέντερ του ευρωπαϊκού πρωταθλητή αναφέρθηκε στο νέο του συμβόλαιο με το «τριφύλλι» και την αίσθηση ασφάλειας που του παρέχει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, ο ισχυρός άνδρας της «πράσινης» ΚΑΕ.
𝐌𝐚𝐭𝐡𝐢𝐚𝐬 𝐋𝐞𝐬𝐬𝐨𝐫𝐭, 𝐦𝐲 𝐜𝐨𝐦𝐞𝐛𝐚𝐜𝐤 𝐬𝐭𝐨𝐫𝐲…
The man with a lion’s soul opens up on CLUB 1908 about the toughest chapter of his career, the emotional and physical adversities he faced and everyone who stood by his side!
Don’t miss his inspiring tale of… pic.twitter.com/0ycqyMeyqn
— Panathinaikos BC (@Paobcgr) March 24, 2025
Αναλυτική περιγραφή της συνέντευξης του Ματίας Λεσόρ, «Η Ιστορία της Επιστροφής μου»
Για την στιγμή του τραυματισμού και την ταχύτητα που ανέπτυξε για να φτάσει στα αποδυτήρια: «Είπα “όχι, δεν θα φύγω έτσι”. Δεν ήθελα να αποχωρήσω με φορείο… Ήρθα στο γήπεδο μόνος μου, περπατώντας. Θα φύγω και έτσι. Είπα τους απλά να με βοηθήσουν να σηκωθώ. Με σήκωσαν και μόλις στάθηκα στα πόδια μου, έφυγα. Είπα “είμαι καλά. Να μη σας ανησυχώ πια, απλώς παίξτε το παιχνίδι”… Ήθελα να προχωρήσουν οι συμπαίκτες μου και όλοι στο γήπεδο. Όταν όλα τελειώνουν, δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Έτσι είπα ότι πρέπει να φύγω.
Κάποιοι ήρθαν να με δουν στο νοσοκομείο την ίδια νύχτα, άλλοι την επόμενη μέρα, κάποιοι μου τηλεφώνησαν. Αλλά όλοι ήταν εκεί. Όπως φαίνεται, η οικογένειά μας, αυτή η πολύ μεγάλη οικογένεια, ήταν εκεί για μένα. Μου είπαν ότι, ό,τι κι αν χρειαστώ, θα είναι δίπλα μου.
«Μου έφεραν επισκέψεις είτε στο νοσοκομείο είτε όπου κι αν ήμουν. Στην αρχή ήταν δύσκολο να βρίσκομαι με τους συμπαίκτες μου, καθώς τους έβλεπα να συνεχίζουν την καθημερινότητά τους, να προετοιμάζονται για προπονήσεις και παιχνίδια… Ήταν δύσκολο να το διαχειριστώ.
«Είμαστε αληθινά οικογένεια»
Όταν επισκέφτηκα το νοσοκομείο για πρώτη φορά, προσπαθούσα να μη το σκέφτομαι και να επικεντρωθώ στην προπόνηση, ακόμα κι αν δεν ήμουν εκεί. Ήξερα ότι θα ήταν δύσκολο να είμαι κοντά στην ομάδα, αλλά αυτή ήταν η πρώτη φορά που το ένιωθα τόσο έντονα. Η μόνη άλλη φορά που αισθάνθηκα έτσι ήταν όταν ήμουν μικρός και δεν μπορούσα να αγωνιστώ. Τότε μπορούσα να κάνω κάτι για να βελτιωθώ. Αυτή τη φορά ήταν διαφορετικά.
Ήταν πάρα πολύ δύσκολο να βλέπω τους άλλους να συνεχίζουν κανονικά, ενώ εγώ έπρεπε να απομακρυνθώ από το γήπεδο. Όμως, όταν επέστρεψα, αισθάνθηκα τη στήριξη όλων. Ήταν εκεί, χαρούμενοι που με έβλεπαν ξανά. Μου μετέφεραν ενέργεια και θετική διάθεση. Είμαστε οικογένεια. Είμαστε αληθινά οικογένεια.
Ελπίζω να επιστρέψω σύντομα, αλλά είμαι συνειδητός ότι η θεραπεία με έχει βοηθήσει σημαντικά. Όπως είπα, οι πρώτες εβδομάδες ήταν πάρα πολύ δύσκολες. Ήταν η πρώτη φορά που αντιμετώπιζα κάτι τέτοιο. Στην καριέρα μου, οι τραυματισμοί μου ήταν πάντα μικρής διάρκειας, δύο ή τρεις εβδομάδες το πολύ. Αυτή είναι η πιο σοβαρή κατάσταση που έχω βιώσει.
«Το να πέφτεις είναι δύσκολο, αλλά το πώς σηκώνεσαι είναι αυτό που μετράει»
Η απουσία μου από το παιχνίδι που αγαπώ τόσο πολύ είναι εξαιρετικά δύσκολη. Ωστόσο, δεν άλλαξα τρόπο σκέψης. Συνεχίζω να έχω το ίδιο πάθος, καθώς το μπάσκετ είναι το μόνο που θέλω να κάνω.
Ίσως αυτό να είναι ένα μάθημα. Ίσως έπρεπε να μάθω περισσότερα για το σώμα μου, να κατανοήσω πράγματα που δεν είχα σκεφτεί νωρίτερα. Σήμερα νιώθω πως έχω αποκτήσει πολλές γνώσεις. Ίσως να είναι και μια ευλογία.
Όταν πέφτεις, το σημαντικό είναι το πώς σηκώνεσαι. Και κατάλαβα ότι, πέρα από όλα, μπορώ να γίνω παράδειγμα για τα παιδιά που έχουν περάσει δυσκολίες. Αυτό μου δίνει κίνητρο και δύναμη για τη ζωή.
Μετά από όλα αυτά, προσεγγίζω τα πράγματα και ως πατέρας, όχι μόνο ως παίκτης. Δεν ήθελα να με δει κανείς να ήμουν πεσμένος, ούτε ο γιος μου, ούτε οι φίλοι μου, ούτε η οικογένειά μου.
Νομίζω ότι αυτή η κατάσταση είναι κάτι πολύ αληθινό. Είναι μεγαλύτερο από εμένα.
Για το παρατσούκλι «λιοντάρι»
«Εκτιμώ το γεγονός ότι με αποκαλούν έτσι. Σημαίνει ότι πιστεύουν πως είμαι ισχυρός χαρακτήρας και άνθρωπος. Το λιοντάρι είναι ο βασιλιάς της ζούγκλας και πολλές φορές το παρκέ μετατρέπεται σε ζούγκλα, οπότε έχει νόημα.
Αλήθεια, συχνά αισθάνομαι ότι είμαι ένα θηρίο σε κλουβί και είναι δύσκολο να περιγράψω πόσο θέλω να επιστρέψω στο παρκέ. Ωστόσο, είναι ευλογία που μπορώ να περπατήσω ξανά χωρίς βοήθεια και να νιώθω καλά με το σώμα μου. Είχα την ευκαιρία να περάσω χρόνο με την οικογένειά μου.
Ζήτησα να επιστρέψω στο γήπεδο μόλις μπορούσα να περπατάω κανονικά και η ομάδα συμφώνησε. Έτσι είμαι, έτσι λειτουργώ. Δεν θέλω να με βλέπει ο κόσμος όταν δεν είμαι καλά. Θέλω να είμαι αυτός που φέρνει θετική ενέργεια στην ομάδα. Όταν ένιωσα ότι ήρθε η κατάλληλη στιγμή και μπορούσα να περπατήσω, αποφάσισα να επιστρέψω στο παρκέ και η ομάδα το σεβάστηκε απόλυτα. Πραγματικά αισθάνομαι σαν θηρίο σε κλουβί και ανυπομονώ να σπάσω τα δεσμά μου.
Πώς θα αντιδράσω μετά το πρώτο μου κάρφωμα;
«Διαρκώς το ονειρεύομαι. Χθες μάλιστα έπαιζα με τον γιο μου σε ένα χαμηλό καλάθι και κάρφωνα την μπάλα. Έπαιζα πιο πολύ από αυτόν. Μου έλεγε “μπαμπά, έλα να σουτάρουμε” και εγώ συνέχιζα να καρφώνω.
Το σκέφτομαι συνέχεια, αλλά δεν πρέπει να βιάζομαι. Πρέπει να μάθω να χειρίζομαι το σώμα μου και τις κινήσεις μου. Όταν όμως καρφώσω, σίγουρα θα πάρω τεχνική ποινή για τον τρόπο που θα αντιδράσω. Θα ουρλιάξω, θα κρεμαστώ από την στεφάνη, θα κυλιστώ στο παρκέ. Ανυπομονώ!
Η αντίδραση του κόσμου όταν επέστρεψα στο ΟΑΚΑ στο παιχνίδι με τη Ρεάλ
«Ήταν μια περίεργη εμπειρία. Παρά την πιθανή αντίληψη του καθενός, δεν μου αρέσει να τραβώ την προσοχή. Αυτό μπορώ να το διαχειριστώ όταν παίζω. Όταν είμαι εκτός παρκέ, είμαι ένας συγκρατημένος άνθρωπος. Έτσι, όλη αυτή η προσοχή με έκανε να νιώθω αμήχανα, αν και την εκτιμώ. Δεν ήθελα να αποσπάσω την προσοχή του κόσμου από τα παιδιά που αγωνίζονταν. Πρέπει να ομολογήσω ότι ανατρίχιασα. Δεν ήταν η πρώτη φορά που τραγουδούσαν το όνομά μου, αλλά αυτή τη φορά ήταν η πιο έντονη. Να βιώνω κάτι τέτοιο με 25.000 άτομα να φωνάζουν το όνομά μου, ειδικά για έναν που προέρχεται από ένα μικρό χωριό σε ένα μικρό νησί, ήταν κάτι απίστευτο που δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια. Είναι ευλογία και ανυπομονώ να ακούσω ξανά το όνομά μου όταν κάνω κάτι στο παρκέ.»
Για το νέο του συμβόλαιο στο σπίτι του Γιαννακόπουλου
«Ξέρεις, για εκείνον το να έρχεται στο σπίτι μου και να προσπαθεί να κλείσει τη συμφωνία το συντομότερο δυνατό, με έκανε να νιώθω ασφαλής και με βοήθησε να προχωρήσω, χωρίς να σκέφτομαι “το συμβόλαιό μου τελειώνει, πώς θα το διαχειριστώ γιατί είμαι τραυματίας”… Έπαιζα καλά, τα πηγαίναμε καλά. Είχα να υπογράψω ένα καλό συμβόλαιο και μετά ο τραυματισμός συνέβη για πρώτη φορά στην καριέρα μου. Ήταν κάτι που με απασχολούσε και δυσκολευόμουν να διαχειριστώ. Όμως, να τον βλέπω να έρχεται τόσο γρήγορα και να μου λέει “μην ανησυχείς, ακόμα σε θέλουμε, δεν πρόκειται να αλλάξουμε την προσφορά μας, θα πάρεις το συμβόλαιο και τα χρήματα που δικαιούσαι”, ήταν μια μεγάλη κίνηση από τον ίδιο και από όλη την οργανωτική ομάδα του Παναθηναϊκού AKTOR.
