Certainly! Here’s a rewritten version of the content:
<div id="articletext">
<p>Ο Χρήστος Ζαμπούνης παραχώρησε μια εκ βαθέων συνέντευξη στο ένθετο Secret της εφημερίδας Παραπολιτικά, μοιραζόμενος τις δύσκολες περιπέτειές του. Ο γνωστός δημοσιογράφος εξέφρασε ανοιχτά την εμπειρία του από την εξάρτησή του από ναρκωτικά, εξηγώντας πώς αυτή άλλαξε ριζικά τη ζωή και την κοσμοθεωρία του.</p>
<p>«<em>Ποτέ δεν είχα πάρει ναρκωτικά, ακόμη και όταν κυκλοφορούσαν παντού στα πάρτι. Ήμουν αθλητής. Κι όμως, βρέθηκα παγιδευμένος</em>», <strongσημειώνει, αναφερόμενος στην προσωπική του διαδρομή</strong>.</p>
<p><strong>Η συγγραφή της αυτοβιογραφίας του έγινε όταν βρέθηκε κοντά στον θάνατο</strong>. «<em>Αυτό το βιβλίο γράφτηκε τη στιγμή που κινδύνευσα. Έφτασα σε ένα σημείο να λέω “αντίο”, και κατέγραψα όλα αυτά που ήθελα να πω για την κόρη μου, την οικογένεια και τους φίλους μου, αναγνωρίζοντας τη χρήση ναρκωτικών, κάτι που πλήγωνε την εικόνα ενός “καθώς πρέπει” ανθρώπου</em>», <strong>αναφέρει</strong>.</p>
<p><strong>Η απόφασή του να αποκαλύψει την αλήθεια του ήταν μια προσπάθεια να δώσει ελπίδα σε άλλους</strong>. «<em>Το έκανα διότι κατάλαβα ότι αν αυτό που κατάφερα να αφήσω πίσω μου μπορεί να εμπνεύσει έστω και έναν άνθρωπο να προσπαθήσει, έχει αξία. Ήθελα να το μοιραστώ, καθώς η μάστιγα αυτή έχει βαθύτατες ψυχολογικές ρίζες</em>», <strong>τονίζει</strong>.</p>
<p><strong>Ανέφερε και την προσωπική του κρίση, που οδήγησε στην κατάρρευση</strong>: «<em>Είχα χωρίσει με τη μητέρα της κόρης μου και ένιωθα χαμένος. Δεν υπάρχει δικαιολογία γι’ αυτό, γιατί ποτέ δεν έκανα χρήση ναρκωτικών, αλλά τελικά βρέθηκα σε αυτήν την κατάσταση</em>». </p>
<p><strong>Η απόφασή του να αποκαλύψει δημόσια αυτήν την πλευρά της ζωής του δεν ήρθε χωρίς συνέπειες</strong>. «<em>Γνώριζα ότι θα έχει κόστος, καθώς δεν υπάρχει εκπομπή που να μην με ρωτάνε γι’ αυτό. Κάποιοι άνθρωποι μου λένε αν υπάρχει λόγος να το μοιραστώ. Δεν με απασχολεί, γιατί οι ανασφαλείς μόνο νοιάζονται για τη γνώμη των άλλων. Αν γνωρίζεις γιατί το κάνεις, τίποτα δεν σε επηρεάζει</em>», <strong>υπογραμμίζει</strong>.</p>
<p><strong>Κλείνοντας, ο Χρήστος Ζαμπούνης μοιράζεται μία επιθυμία για την κληρονομιά του</strong>: «<em>Στον τάφο μου, λέω στους φίλους μου, θέλω να γράφει “Δεν πήρε μαζί του τίποτα”. Θέλω να θυμούνται ότι, ως δημοσιογράφος, μοιράστηκα τα πάντα και δεν κράτησα τίποτα για τον εαυτό μου</em>».
</p>
</div>Feel free to adjust any specific phrasing as needed!
