Τον Δεκέμβριο, μια 38χρονη γυναίκα και ο 36χρονος σύζυγός της απέκτησαν το νέο τους σπίτι. Ανυπομονούν για τη γέννηση του δεύτερου παιδιού τους τον Σεπτέμβριο, ενώ έχουν ήδη μια 13χρονη κόρη.
«Το νέο μας σπίτι, προσφέρει χώρο για τους ηλικιωμένους γονείς μου και την αδελφή μου, η οποία έχει νοητική αναπηρία και ζει μαζί μου για χρόνια», εξηγεί η γυναίκα.
«Από τα 16 μου χρόνια, έχω αναλάβει την οικονομική στήριξη της οικογένειάς μου. Είμαι η ‘κότα που γεννάει τα χρυσά αυγά’ μεταξύ των δύο αδελφών. Οι γονείς μου πάντα αντιμετώπιζαν οικονομικά προβλήματα, και εγώ τους βοήθησα να πληρώνουν τα χρέη τους. Όταν έγινα μητέρα, αμφισβήτησαν τους τρόπους που μεγάλωνα την κόρη μου», λέει η 38χρονη.
«Έχουν οικονομικές δυσκολίες, αλλά βρήκαν χρήματα για τον γάμο της αδελφής μου»
«Το 2015, όταν αγόρασα το πρώτο μου σπίτι, συνειδητοποίησα γρήγορα ότι η μητέρα μου θεωρούσε το σπίτι δικό της. Θύμωνε όταν καλούσα φίλους, άλλαξε τη διακόσμησή μου σύμφωνα με το δικό της γούστο και μάζευε αντικείμενα που κατέπαιρναν χώρο», αναφέρει η γυναίκα.
Οι γονείς της έχουν προκαλέσει ζημιές στο σπίτι της και, ενώ δεν έχουν χρήματα για επισκευές, βρήκαν – κατά σύμπτωση – χρήματα για τον γάμο της μικρής της αδελφής (της προτιμώμενης κόρης της μητέρας της).
Σιγά-σιγά, η κατάσταση στο σπίτι γινόταν όλο και πιο αφόρητη. Η μητέρα της την προσβάλλει και της φωνάζει, ενώ έχει χρησιμοποιήσει και σωματική βία.
Πριν από μερικά χρόνια, χρειάστηκε να καλέσουν την αστυνομία, καθώς η μητέρα της είχε ξεφύγει από τον έλεγχο. Δεν υπέβαλε μήνυση, αλλά αυτή η στιγμή ήταν η αρχή μιας κλιμάκωσης του προβλήματος.
«Τώρα, είμαι στον πέμπτο μήνα της εγκυμοσύνης μου και φοβάμαι πολύ να φέρω το παιδί μου σε αυτό το ασταθές περιβάλλον», δηλώνει η γυναίκα.
«Δεν αντέχω να ζω έτσι άλλο»
«Είναι ήδη τραγικό που η κόρη μου έχει βιώσει όλη αυτή την παράνοια. Έχω ζητήσει πολλές φορές από τους γονείς και την αδελφή μου να βρούμε μια άλλη λύση, αλλά εκείνοι αρνούνται πεισματικά να φύγουν. Δεν συμβάλλουν καθόλου στα έξοδα του σπιτιού. Νιώθω ότι έχω φτάσει στα όριά μου», αναφέρει η 38χρονη.
Και συνεχίζει: «Συμβουλεύτηκα έναν δικηγόρο και αποφάσισα να τους κάνω έξωση. Νιώθω ενοχές, ειδικά λόγω της οικονομικής τους κατάστασης, αλλά είναι αδύνατο να συνεχίσω να ζω σε αυτό το τοξικό περιβάλλον».
