Η θεατρική ομάδα «Κλεψύδρα» παρουσιάζει το έργο του καταξιωμένου συγγραφέα Θανάση Τριαρίδη, «Πώς να πετάτε ένα μωρό στη θάλασσα και η δημοκρατία να θριαμβεύει», σε σκηνοθεσία και κινησιολογία της Κατερίνας Μπουζάνη, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.
Η παράσταση αποτελεί μια κραυγή, ένα θεατρικό έργο που αγγίζει τις αντιφάσεις της σύγχρονης πολιτικής και κοινωνικής τραγωδίας, επιχειρώντας να τοποθετήσει τον θεατή στο αμήχανο και ένοχο παρόν της ευρωπαϊκής συνείδησης.
Τέσσερις από τους ηθοποιούς, δύο εκ των μαθητριών και δύο εκ των μαθητών της Κατερίνας Μπουζάνη, ανταγωνίζονται, λίγο πριν ανέβουν στη σκηνή, με τέσσερα επίκαιρα ερωτήματα που προέκυψαν από την παράσταση.
«Ελέω Γάζας και Ουκρανίας, έχει διαφορετικό βάρος η παράσταση; Πώς το επεξεργάζεστε;»
Χάρης Σπανουδάκης: Η βαρύτητα σίγουρα είναι μεγαλύτερη. Όσα συμβαίνουν στη Γάζα και την Ουκρανία είναι καθρέφτες. Υπάρχουν ομοιότητες σε όλα τα γεγονότα. Το έργο λέει τις αλήθειες ευθέως, αναφερόμενο στην κοινωνική και πολιτική κατάσταση της χώρας. Το επεξεργαζόμαστε με οργή και ευθύνη. Πώς θα πεις αυτή την ιστορία χωρίς να φωνάξεις;
Χριστίνα Μπελίτσου: Η φρικαλεότητα των εγκλημάτων κατά του παλαιστινιακού λαού με αγγίζει βαθιά. Το έργο μιλάει για αμέτρητες φρικαλεότητες που διαπράττονται σήμερα. Όλα αυτά είναι κομμάτια μιας αλυσίδας που ξεκινά από το κέρδος υποστηριζόμενο από το κράτος. Κάθε παράσταση που χτυπά τους ενόχους για τα εγκλήματα ζητά αλληλεγγύη στους βασανιζόμενους λαούς!
Ελισσάβετ Μπαχτσή: Τα γεγονότα στη Γάζα και την Ουκρανία μας θυμίζουν ότι η βία και ο ξεριζωμός συμβαίνουν δίπλα μας αυτή τη στιγμή. Δηλώνουμε την ευθύνη να είμαστε η φωνή των απελπισμένων, και αυτό πρέπει να γίνεται με σεβασμό στον πόνο τους. Να απλώς πούμε «συμβαίνει» και να μην σωπάσουμε.
Λουκάς Βασιλάκης: Η παράσταση εξετάζει την κανονικοποίηση της βίας και τους βαθιά ριζωμένους ρατσισμούς σε μια κοινωνία που σάπια. Η επιλεκτική ευαισθησία της Ευρώπης είναι ανησυχητική, καθώς η ανθρωπιστική κρίση στην Ουκρανία ενεργοποίησε αλληλεγγύη, ενώ σε άλλες περιπτώσεις γίνεται σιωπή. Αυτό προσδίδει ακόμη μεγαλύτερη σημασία στο έργο μας.
«Το θέατρο μπορεί να αλλάξει τον κόσμο;»
Ελισσάβετ: Όχι, το θέατρο δεν αλλάζει τον κόσμο άμεσα ούτε ανατρέπει κυβερνήσεις. Αλλά μπορεί να αλλάξει την οπτική του θεατή. Να ενθαρρύνει την αναζήτηση για βαθύτερες αλήθειες.
Λουκάς: Το θέατρο μπορεί να μην αλλάξει τον κόσμο άμεσα, αλλά σίγουρα μπορεί να αλλάξει συνειδήσεις. Αυτή η αλλαγή δεν είναι ασήμαντη.
Χάρης: Το θέατρο δεν αλλάζει τον κόσμο αλλά αλλάζει ανθρώπους. Αν αλλάξουν αρκετοί άνθρωποι, ίσως αλλάξει και ο κόσμος.
Χριστίνα: Για να αλλάξει ο κόσμος απαιτείται αγώνας! Το θέατρο και η τέχνη γενικά έχουν τη δύναμη να επηρεάζουν συνειδήσεις και αυτό τρομάζει τις εξουσίες.
«Ποιους πολέμους δεν μετανιώσατε;»
Χριστίνα: Οι στιγμές που υπερασπίστηκα το δίκιο και αντιστάθηκα στο άδικο είναι αυστηρά χαραγμένες.
Χάρης: Πολέμησα την αδιαφορία σε κάθε μου βήμα. Αυτές οι μάχες αξίζουν.
Ελισσάβετ: Δεν μετανιώνω για τους πολέμους με το φόβο. Διεκδίκησα την αλήθεια, ακόμα και χωρίς εγγυήσεις.
«Η ομάδα Κλεψύδρα…»
Λουκάς: Η ομάδα αποτελεί ένα σημαντικό εφόδιο στην πορεία μου, συνδυάζοντας την τέχνη και την πολιτική δράση.
Χάρης: Η «Κλεψύδρα» είναι η πρώτη μου «κατάδυση» στο θέατρο, με δίδαξε να είμαι αληθινός.
Ελισσάβετ: Είναι ο τόπος που μαθαίνεις ότι δεν είσαι μόνος. Ένα σπίτι που σου δίνει τα εργαλεία να αντιμετωπίσεις τον κόσμο.
Χριστίνα: Η Κλεψύδρα ήταν το πρώτο μου σχολείο για το θέατρο. Ανακάλυψα έναν κόσμο που δεν ήξερα.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ:
- Διάρκεια: 90 λεπτά
- Χώρος: Θέατρο του Νέου Κόσμου
- Διεύθυνση: Αντισθένους 7 & Θαρύπου, Αθήνα 117 43
Ημερομηνίες & Casts:
- Πρώτο Cast: Αθηνά Αποστολίδου, Ελπίδα Χατήρα κ.ά. | 13, 14, 15 Ιουνίου στις 21:00
- Δεύτερο Cast: Γιάννης Καρακώτσογλου, Μαρίζα Καπνίση κ.ά. | 15 Ιουνίου στις 18:00 | 16 & 17 Ιουνίου στις 21:00
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Σκηνοθεσία: Κατερίνα Μπουζάνη, Σκηνικά: Φλώρα Γιαννάκη, Κοστούμια: ΚΛΕΨύΔΡΑ.
Λίγα λόγια για την ομάδα ΚΛΕΨύΔΡΑ:
Η θεατρική ομάδα υπό τη διεύθυνση της Κατερίνας Μπουζάνη αποτελείται από ερασιτέχνες που αποσκοπούν στην κοινωνική μετακίνηση, αξιοποιώντας το θέατρο ως πολιτική και υπαρξιακή πράξη. Με 53 βραβεία σε πανελλήνια φεστιβάλ, συνεχίζουν να δημιουργούν προκλητικά και αφυπνιστικά έργα.
