Από τις 07:01 (ώρα Ελλάδας) σήμερα, ενεργοποιείται ο διπλασιασμός των δασμών στις εισαγωγές χάλυβα και αλουμινίου στις ΗΠΑ, όπως ανακοίνωσε ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ. Οι δασμοί αυξάνονται στο 50% από το 25% που ίσχυε έως τώρα.
Ο στόχος του Τραμπ είναι, όπως δηλώνει, η μείωση του εμπορικού ελλείμματος των Ηνωμένων Πολιτειών και η ενίσχυση της εγχώριας βιομηχανίας.
Ο Αμερικανός πρόεδρος έχει ήδη επιβάλει ή απειλήσει με αρκετούς δασμούς για να διασφαλίσει πιο ευνοϊκές εμπορικές συμφωνίες. Οι αποφάσεις αυτές έχουν αμφισβητηθεί από την αμερικανική δικαιοσύνη, αλλά οι νέοι δασμοί στον χάλυβα και το αλουμίνιο δεν έχουν επηρεαστεί από αυτά. Είναι αβέβαιο πώς θα αντιδράσει η ΕΕ, καθώς η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει εκφράσει έντονη κριτική και έχει απειλήσει με αντίμετρα πριν το καλοκαίρι.
Πολλές από τις ενέργειες του Τραμπ θεωρούνται ως μορφή εκβιασμού. Το μήνυμα είναι σαφές: Αν δεν αποδεχτείτε τις απαιτήσεις μου, θα έρθουν οι χειρότερες συνέπειες. Αυτό ισχύει όχι μόνο για τον Τραμπ, αλλά και για άλλους ισχυρούς ηγέτες.
Ο εκβιασμός έχει γίνει το κεντρικό εργαλείο διαπραγμάτευσης στις διεθνείς σχέσεις. Στην πραγματικότητα, χρησιμοποιείται ως μέσο επιβολής πολιτικών από κράτη και κυβερνήσεις, όταν αντιμετωπίζουν αντίσταση, τόσο διεθνώς όσο και εσωτερικά από τους πολίτες. Προβάλλεται με διάφορες μορφές της διάσημης φράσης «TINA» της Θάτσερ: There Is No Alternative.
Ο εκβιασμός στους πολίτες
Ζούμε σε μια κοινωνία όπου οι επιλογές μας, αν και φαινομενικά ελεύθερες, καθοδηγούνται από ανεπαίσθητες πιέσεις, πολλές φορές αόρατες, που επηρεάζουν όλες τις πτυχές της ζωής μας.
Ένας “αόρατος” εκβιασμός, διαρκής και αδιάκοπος, όπως γράφει ο Ιταλός ακαδημαϊκός και δημοσιογράφος Μαρτσέλο Φόα, πρώην πρόεδρος της RAI, στο πρόσφατο βιβλίο του «La società del ricatto» – η κοινωνία του εκβιασμού.
Ο Φόα αποκαλεί τον εκβιασμό «μυστηριώδη ιό» που διεισδύει στην κοινωνία, αδειάζοντας σταδιακά τις αξίες και τις βεβαιότητες που στηρίζουν τη κοινωνική συνύπαρξη.
Αυτό το ανησυχητικό σενάριο αναλύει ο Φόα, διερευνώντας τις προσωπικές, επαγγελματικές και πολιτικές σχέσεις που μας αφορούν σήμερα, καλύπτοντας όλες τις πτυχές της ύπαρξής μας: από τις οικογενειακές σχέσεις μέχρι την εργασία και τη διαχείριση διεθνών σχέσεων.
Σύμφωνα με τον συγγραφέα, ο εκβιασμός δεν περιορίζεται σε σαφείς απειλές αλλά αποκτά όλο και πιο εξελιγμένες μορφές σε πολιτικά, οικονομικά και προσωπικά ζητήματα.
Κουλτούρα εκβιασμού
Το αποτέλεσμα είναι μια κοινωνία που αυταπατάται θεωρώντας ότι είναι ελεύθερη και ανοιχτή, ενώ στην πραγματικότητα εξαρτάται όλο και περισσότερο από λογικές καταπίεσης και μια κουλτούρα εκβιασμού, που υπονομεύουν τη δημοκρατία.
Σε κάθε σελίδα, αναδεικνύεται η διάχυτη παρουσία της κουλτούρας του εκβιασμού.
Μικρότερα κράτη εκβιάζονται, υποκύπτοντας στην αρπακτική λογική των μεγαλύτερων. Οι μικρές επιχειρήσεις που ενοχλούν τα ολιγοπώλια εκβιάζονται, καθώς και οι εργαζόμενοι που προσπαθούν να αντεπεξέλθουν.
Ο αόρατος εκβιασμός ενισχύει τις ηγεσίες, εξαναγκάζοντας τους πολίτες να ενεργούν βάσει των επιθυμιών των κυβερνώντων, όπως δήλωσε και ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντουάιτ Αϊζενχάουερ.
Στο βιβλίο «Η Κοινωνία του Εκβιασμού», ο Φόα δεν περιορίζεται στην κριτική αυτών των αόρατων μεθόδων, αλλά προτρέπει τους αναγνώστες να τις αναγνωρίσουν και να αντιμετωπίσουν. «Η λογική του εκβιασμού πρέπει να καταπολεμηθεί, καθώς μας αφορά όλους. Η αντίσταση στην κουλτούρα του εκβιασμού είναι μια συλλογική πρόκληση, κρίσιμη για τη διατήρηση της δημοκρατίας», υπογραμμίζει ο Μαρτσέλο Φόα.
Διότι, όπως δίδασκε ο Σωκράτης: «Αι μεν βρονταί τους παίδας, αι δε απειλαί τους άφρονας καταπλήττουσι» – Οι βροντές τρομάζουν τα παιδιά και οι απειλές τους ανόητους…
