Απεικονίζεται ως σταυροφόρος, φορώντας πανοπλία και κρατώντας μια λόγχη με σταυρωτή αιχμή, πάνω σε ένα λευκό άλογο, συχνά σκοτώνοντας έναν δράκο.
Ο Άγιος Γεώργιος υπηρέτησε ως αξιωματικός στο ρωμαϊκό στρατό και διακρίθηκε για την αν bravery και το θάρρος του. Ξεκίνησε την καριέρα του ως τριβούνος και σύντομα ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός τον ανέβασε στο αξίωμα του δούκα (διοικητή) με τον τίτλο του κόμητος (συνταγματάρχη) στο τάγμα των Ανικιώρων της αυτοκρατορικής φρουράς· «πολλές φορές νίκησε με μεγαλοπρέπεια και αργότερα προβλήθηκε κατ’ εκλογήν ως κόμης του πρώτου τάγματος».
Η εικόνα του Άγιου Γεωργίου παρουσιάζεται τόσο στη Βυζαντινή όσο και στη Δυτική τέχνη με ζωντανά χρώματα, φορώντας την πανοπλία του, κρατώντας ασπίδα ή λάβαρο.
Η νίκη επί του δράκου
Ως στρατιωτικός άγιος και ελευθερωτής, έχει συγκεντρώσει πλήθος θρυλικών αφηγημάτων, εκ των οποίων το πιο γνωστό αφορά στη μάχη με τον δράκο που απειλούσε μια βασιλοπούλα. Το τέρας αυτό φρουρούσε τα νερά μιας πηγής κοντά στη Σιλήνα στη Λιβύη, απελευθερώνοντάς τα μόνο όταν έβρισκε κάποιον άνθρωπο να θυσιάσει. Οι κάτοικοι της περιοχής χρησιμοποιούσαν κλήρους για να καθορίσουν το θύμα του δράκοντα. Πολυάριθμοι στρατοί είχαν προσπαθήσει να τον νικήσουν, χωρίς επιτυχία. Όταν ήρθε η σειρά της βασιλοπούλας, ο Άγιος Γεώργιος την έσωσε σκοτώνοντας τον δράκο.
Στην πατρίδα του Άγιου, την Καππαδοκία, βρίσκουμε τις πρώτες αγιογραφίες του επάνω σε άλογο, καθώς και τραγούδια που τον υμνούν.
Ο Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος είναι γέννημα της Καππαδοκίας και γι’ αυτόν τον λόγο κατέχει σημαντική θέση στους Αγίους της Μικράς Ασίας, καθώς και στις περιοχές όπου εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες στη μητροπολιτική Ελλάδα μετά την Μικρασιατική Καταστροφή. Μεταξύ των πιο γνωστών ναών του Άγιου Γεωργίου στη Μικρά Ασία ήταν αυτοί στη Σμύρνη, την Προύσα, τα Κυδώνια και τη Νεάπολη Καππαδοκίας.
Προστάτης πολλών
Στην Ελλάδα θεωρείται προστάτης του Πεζικού και του Στρατού Ξηράς. Στην εικόνα του δράκου οι Έλληνες είδαν τον Τούρκο κατακτητή, που σκοτώνεται από τον Άγιο.
Ο Άγιος Γεώργιος είναι ο προστάτης Άγιος της Αγγλίας, καθώς και της Μόσχας, της Αραγονίας, της Γεωργίας και της Καταλονίας, ενώ μέχρι τον 18ο αιώνα ήταν επίσης και προστάτης της Πορτογαλίας.
Ο Βίος Του
Οι λεπτομέρειες γύρω από τη γέννησή του ποικίλλουν ανάμεσα στους ιστορικούς. Φαίνεται πως γεννήθηκε μεταξύ 275-285 μ.Χ. από τον έλληνα συγκλητικό Γερόντιο, στρατηλάτη κατά την εποχή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού.
Σε παλαιό χειρόγραφο αναφέρεται ότι γεννήθηκε στη Γεωργία, αρχικά ως ειδωλολάτρης και στη συνέχεια έγινε χριστιανός. Η μητέρα του ονομαζόταν Πολυχρονία, ήταν χριστιανή και καταγόταν από τη Λύδδα (Διόσπολις, Λοντ) της Παλαιστίνης.
Στη νεανική του ηλικία, ο Γεώργιος κατετάγη στον ρωμαϊκό στρατό. Το 303 μ.Χ., όταν ξεκίνησαν οι διωγμοί του Διοκλητιανού, δεν δίστασε να παραδεχτεί τη χριστιανική του πίστη, προκαλώντας την οργή του αυτοκράτορα, καθώς κατείχε υψηλό αξίωμα και ήταν αγαπητός του. Αρχικά, του προσέφερε πλούτη, γη και δούλους για να αλλάξει πίστη, αλλά ο Γεώργιος αρνήθηκε.
Το μαρτυρικό τέλος
Υπέστη φρικτά βασανιστήρια αλλά ο Θεός του έδινε τη δύναμη να αντέχει. Τελικά, ο Γεώργιος μαρτύρησε με αποκεφαλισμό, την Παρασκευή 23 Απριλίου του 303 μ.Χ.
Οι χριστιανοί μεταφεραν το λείψανό του και το έθαψαν μαζί με τη μητέρα του, η οποία μαρτύρησε την ίδια ή την επόμενη ημέρα. Σύμφωνα με χριστιανικές παραδόσεις, ο πιστός υπηρέτης του Γεωργίου, Πασικράτης, εκπλήρωσε την τελευταίο του επιθυμία και μετέφερε τα λείψανα του Γεωργίου και της μητέρας του στη Λύδδα της Παλαιστίνης. Ο Μέγας Κωνσταντίνος έκτισε ναό πάνω στον τάφο του. Από εκεί, οι Σταυροφόροι τα μετέφεραν στη Δύση.
