© Η παράνομη χρήση ή ιδιοποίηση αυτού του περιεχομένου απαγορεύεται σύμφωνα με τη νομοθεσία περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, επισείοντας σοβαρές αστικές και ποινικές ευθύνες για τους παραβάτες.
Ποια είναι τα όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα και την αναπαράστασή της; Ποια μηχανήματα—γλωσσικά, ψυχολογικά και πολιτισμικά—δημιουργούν και συντηρούν τα ζωτικά ψέματα που είναι απαραίτητα για την ανθρώπινη κοινωνία;
Ο Θοδωρής Αμπαζής επιστρέφει στο Θέατρο Τέχνης, σκηνοθετώντας την πρεμιέρα του νέου έργου του Γρηγόρη Λιακόπουλου, «Σιωπή». Δημιουργεί μία ατμοσφαιρική παράσταση γεμάτη υπαρξιακή αγωνία και υποδόριο χιούμορ [Πεσμαζόγλου 5, Αθήνα].
Είχαμε τη χαρά να μιλήσουμε μαζί του.
Πείτε μας λίγα λόγια για το έργο;
«Η “Σιωπή” είναι ένα σύγχρονο θεατρικό έργο που εστιάζει στον μηχανισμό της αναπαράστασης και την υπαρξιακή διάβρωση που προκαλεί, εάν αυτή γίνει συνθήκη ζωής. Δύο γυναίκες, ηθοποιοί και συγκάτοικοι, έχουν σταματήσει να επικοινωνούν φυσικά. Η καθημερινότητά τους γεμίζει από επαναλαμβανόμενες μιμήσεις σκηνών γνωστών ταινιών, με τη ζωή τους να βιώνεται μέσα από φιλμικές αναπαραστάσεις. Όταν η μία προσπαθεί να αποδράσει από αυτόν τον κύκλο, αντιμετωπίζει την ανάγκη για μια νέα γλώσσα επικοινωνίας και την επανεφεύρεση του εαυτού της.»
Ποιες είναι οι σκέψεις και τα συναισθήματα που σας προκάλεσε το έργο;
«Το κείμενο του Γρηγόρη δίνει μια υποβλητική και υπαινικτική σκηνική ατμόσφαιρα, γεμάτη λεπτές μετατοπίσεις και ψυχική ένταση. Αποκαλύπτει πώς οι πολιτισμικές αναφορές και οι ρόλοι που υιοθετούμε διαμορφώνουν εν αγνοία μας την ταυτότητά μας. Ένα καίριο ερώτημα προκύπτει: Είμαστε ποτέ αληθινοί εαυτοί μας ή απλώς η αντανάκλαση των αναγνωσμένων εικόνων;»
Πώς περιγράφετε τις δύο ηρωίδες;
«Οι ηρωίδες του έργου είναι δύο γυναίκες ηθοποιοί, συγκάτοικοι σε μια σχεδόν ασφυκτική συνύπαρξη. Έχουν μοιραστεί ένα σιωπηλό κώδικα επιβίωσης. Η καθημερινότητά τους έχει γίνει μια παράσταση, οι ρόλοι τους συνδέονται κυρίως με μιμήσεις. Η Τζωρτζίνα θέλει να βρει μια αλήθεια πέρα από τις μιμήσεις, ενώ η Καλλιρόη φαίνεται πιο συμφιλιωμένη με αυτή τη κατάσταση. Μαζί σχηματίζουν ένα σπαρακτικό δίπολο που αποκαλύπτει την ανάγκη τους για έκφραση εντός αυτής της σιωπής.»
Τι συμβολίζει η έμμεση επικοινωνία τους;
«Η κωδικοποιημένη επικοινωνία τους αντανακλά την αποξένωση από τον ίδιο τους τον εαυτό και τους άλλους. Αντικαθιστά την αυθεντική έκφραση με επαναλαμβανόμενα πολιτισμικά μοτίβα. Αυτή η έμμεση γλώσσα είναι η άμυνά τους, μια σιωπή με λέξεις που δεν τους ανήκουν.»
Πού εστιάσατε στη σκηνοθεσία και τη μουσική σας;
«Στόχος μου είναι να δημιουργήσω μια υπαρξιακή παράσταση που προκαλεί αναστοχασμό γύρω από τη γλώσσα, την ελευθερία και την ταυτότητα. Η μουσική λειτουργεί ως ένα εργαλείο για την ερμηνεία των νοημάτων και η συνεργασία με τον συγγραφέα ήταν δημιουργική και ευχάριστη.»
Πότε ο άνθρωπος είναι ελεύθερος;
«Ελεύθερος γίνεται όταν σταματά να αναπαράγει τις επιταγές και τα σχήματα που του επιβάλλονται, όταν αντικρίζει τον εαυτό του έξω από τις έτοιμες αφηγήσεις. Είναι πραγματικά ο εαυτός του όταν τολμά να μείνει “γυμνός” από ρόλους.»
Σκέψεις για τον τίτλο “Σιωπή”;
«Ο τίτλος δεν αναφέρεται σε απουσία ήχου, αλλά κομίζει μια πολυδιάστατη έννοια για την αδυναμία ουσιαστικής επικοινωνίας. Σε έναν κόσμο εικόνας, η σιωπή είναι το υπόλειμμα μιας γλώσσας που έχει ξεθωριάσει.»
Λίγες λέξεις από το έργο;
«“Υπάρχουν ζωές τόσο περίπλοκες, που ούτε ο εαυτός τους δεν μπορεί να τις παίξει σωστά.”»
Πώς ξεκίνησε το δικό σας ταξίδι στην τέχνη;
«Δε θυμάμαι ακριβώς πότε. Από πάντα ήξερα ότι θα ασχοληθώ με τη μουσική και το θέατρο. Ήταν αυτονόητο για μένα, σαν η Τέχνη να με είχε επιλέξει.»
Μια μοναδική στιγμή από την καλλιτεχνική σας πορεία;
«Η πρεμιέρα του μπαλέτου “Ορφέας” στα Μπαλέτα της Στουτγάρδης το 1994, όπου η μουσική μου εκτελέστηκε από τη συμφωνική ορχήστρα.»
Επιρροές στη δουλειά σας;
«Stravinsky, Kandinsky, Chekhov.»
Ένα πρόσφατο βιβλίο που σας άρεσε;
«“Οι δωσίλογοι” του Μενέλαου Χαραλαμπίδη.»
Ένα διαχρονικά αγαπημένο βιβλίο;
«Nadja του Andre Breton.»
Αν δεν ήσασταν καλλιτέχνης, τι θα θέλατε να κάνετε;
«Οδηγός νταλίκας, καθώς μου αρέσει να ταξιδεύω.»
Κλείνουμε με στίχους από ένα αγαπημένο σας τραγούδι;
«“… και προχωρούσα μέσα στη νύχτα / χωρίς να γνωρίζω κανένα / κι ούτε κανένας, κι ούτε κανένας / με γνώριζε…” (“Δρόμοι παλιοί”, Θοδωράκης-Αναγνωστάκης).»
Ταυτότητα παράστασης
Σκηνοθεσία & μουσική: Θοδωρής Αμπαζής
Σκηνικά & Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Σχεδιασμός Φωτισμών: Ιωάννα Ζέρβα
Βοηθός σκηνοθέτη: Θάνος Ψαρράς
Φωτογραφίες: Αναστασία Γιαννάκη
Προώθηση-επικοινωνία: Νατάσα Παππά
Οργάνωση & Εκτέλεση παραγωγής: Ομάδα Θεάτρου Όπερα
Παίζουν: Τζωρτζίνα Δαλιάνη, Καλλιρρόη Μυριαγκού
Πληροφορίες παράστασης
Ημέρες/ώρες:
Τετάρτη 20:00, Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο 21:00, Κυριακή 18:00
Εισιτήρια:
Τετάρτη-Πέμπτη: 14 Ευρώ (Ενιαία τιμή), 5 Ευρώ (Ατέλεια)
Παρασκευή: 15 Ευρώ (Ενιαία τιμή), 5 Ευρώ (Ατέλεια)
Σάββατο-Κυριακή: 18 Ευρώ (Ενιαία τιμή), 5 Ευρώ (Ατέλεια)
Ταμείο θεάτρου: 210 3228706
Προπώληση: https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/siopi/
