© Η χρήση ή ιδιοποίηση του παρόντος περιεχομένου με παράνομο τρόπο απαγορεύεται αυστηρά από το δίκαιο της Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με σοβαρές αστικές και ποινικές συνέπειες για τους παραβάτες.
Ένας βοσκός στην Κορσική έχει πολύτιμη γη, όμως αρνείται πεισματικά τις συνεχείς απειλητικές «προτάσεις» της τοπικής κατασκευαστικής Μαφίας. Η κατάσταση γίνεται επικίνδυνη όταν, σε μια αποτυχημένη προσπάθεια αυτοάμυνας, σκοτώνει έναν από τους συνεργάτες τους, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει ένα ανελέητο ανθρωποκυνηγητό στα βουνά. Ο ήρωάς μας, αποκαλούμενος «Μοϊκανός», γίνεται σύμβολο των κατατρεγμένων και η ιστορία του αποκτά μεγάλη διάδοση στο διαδίκτυο. Παρά την πίεση και τις προκλήσεις, η μάχη παραμένει άνιση. Ο Φρεντερίκ Φαρουτσί, ο σκηνοθέτης αυτού του καταιγιστικού και ρεαλιστικού θρίλερ, πετυχαίνει το δύσκολο: σε μόλις 85 λεπτά αναπτύσσει πλήρως τη γεωπολιτική και κοινωνική του σχολή, δημιουργώντας παράλληλα μια έντονη ατμόσφαιρα τρόμου που κρατά τον θεατή σε αγωνία. Μιλάμε για μια κινηματογραφική εμπειρία γεμάτη συγκινήσεις, σε μία από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς.
Το «Ένα μικρό κόλπο ακόμα», μια γαλλική κωμωδία, έχει σπάσει τα ρεκόρ εισπράξεων και φιγουράρει στις πιο εμπορικές ταινίες της χώρας. Η υπόθεση αφορά ένα πατέρα και τον γιο του, που κρύβονται από τις αρχές σε ένα επαρχιακό κέντρο φροντίδας, με τον πατέρα να υποδύεται τον συνοδό του γιου. Πρώτο ανατροπή: οι τρόφιμοι αντιλαμβάνονται ότι ο δήθεν ανάπηρος δεν είναι από αυτούς, αλλά αποφασίζουν να το κρατήσουν μυστικό, απολαμβάνοντας την παρέα τους. Δεύτερη ανατροπή: η ταινία συνδέεται με τους «Ηλίθιους» του Λαρς Φον Τρίερ, καθώς ο κεντρικός ήρωας ανακτά την ελευθερία του μέσω της επαφής του με τον «άλλο». Η ταινία αγνοεί τις συντηρητικές αντιλήψεις της εποχής και προσφέρει χιούμορ που πηγάζει από την ανθρωπιά των χαρακτήρων. Είναι αδύνατο να αγαπάς και τους ατελείς ανθρώπους και την πολιτική ορθότητα.
Στην πολυαναμενόμενη πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, «Οι άγριες μέρες μας», ο Βασίλης Κεκάτος αφηγείται μια ιστορία ενηλικίωσης: όταν η Χλόη (Δάφνη Πατακιά) μένει άστεγη, φεύγει από την Αθήνα για να ζήσει με την μεγαλύτερη αδελφή της. Στο δρόμο, συναντά μια παρέα νέων που ταξιδεύουν με τροχόσπιτο και βοηθούν ανθρώπους σε ανάγκη. Η Χλόη γοητεύεται από τα ιδανικά τους και γίνεται μέλος της ομάδας, ξεκινώντας ένα ταξίδι επανάστασης που θα την οδηγήσει στην αληθινή ενηλικίωση. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βερολίνου — σύντομα θα βρείτε κριτική για αυτήν στην ιστοσελίδα της Ναυτεμπορικής.
Από την άλλη, το θρίλερ «Η ιεροτελεστία», αν και μέτριο, αξίζει μια ματιά για τους φαν του Αλ Πατσίνο (ο οποίος προσφέρει μια σοβαρή ερμηνεία), ενώ η δραματική ταινία «Και ο Θεός έπλασε τη μητέρα» (εξαιρετική η Σιλβί Βαρτάν) είναι κάπως αδιάφορη. Αντίθετα, η «Θανάσιμη Πτήση» με τον Τζος Χάρνετ είναι απλώς απογοητευτική, καθώς πρόκειται για φθηνό σπλάτερ με φαρσικό χιούμορ, σχεδόν εξ ολοκλήρου σε ένα αεροπλάνο.
