Αν αυτή η ιστορία ήταν ένα δικαστικό δράμα, τα χαρακτηριστικά των αμερικανικών υποθέσεων, όπου η αλήθεια συχνά δεν συναντά τη δικαιοσύνη, θα έπρεπε να εξαιρεθώ ως ένορκος.
Δεν γνωρίζω λεπτομέρειες της δικογραφίας και του νομικού πλαισίου. Όμως, γνωρίζω και αγαπώ μια φωτεινή ψυχή, που την πρωινή εκείνη του 23ης Ιουλίου 2018 ήταν σύζυγος και μητέρα, και την επόμενη ημέρα βρέθηκε πάνω από τρία μνήματα. Τρία από τα 102 θύματα που αναφέρονται στο κατηγορητήριο.
Η δίκη έχει ολοκληρωθεί. 11 άτομα, συμπεριλαμβανομένων αιρετών, απαλλάχθηκαν, ενώ 8 επιχειρησιακοί παράγοντες, ένας πρώην ΓΓΠΠ και ο κάτοικος Πεντέλης, από την αυλή του οποίου ξεκίνησε η θανατηφόρα πυρκαγιά, καταδικάστηκαν για πλημμεληματικές πράξεις. Τέσσερις οδηγήθηκαν στη φυλακή για πενταετή ποινή χωρίς αναστολή και χωρίς μετατροπή.
Η εισαγγελέας, απευθυνόμενη στους συγγενείς, δήλωσε: «Εύχομαι να μπορούσα να κάνω περισσότερα», απαντώντας εκείνοι: «Οι νεκροί παραμένουν νεκροί».
Οι ζωντανοί νιώθουν εγκαταλειμμένοι. Αντιμετωπίζοντας τη φρίκη, μέσα στην ταραχή που γεννά η αδράνεια, μπροστά στους νόμους, όπου η δύναμη είναι συμπυκνωμένη.
«Να είναι αυτοί οι νόμοι τουλάχιστον αποδεκτοί ή όχι. Θέλω να δηλώσω με πλήρη επίγνωση και απόλυτο σεβασμό ότι το δικαστήριο δεν μπορεί να αποκαταστήσει τις ψυχές που χάθηκαν – αυτό είναι ένα μεταφυσικό ζήτημα. Το δικαστήριο όμως θα ενισχύσει την αίσθηση ασφάλειας των πολιτών, ότι θα υπάρξουν ευθύνες εκεί που πρέπει, ώστε την επόμενη ημέρα να αισθανθούμε πιο ασφαλείς», είπε πριν από τρεις μήνες η εισαγγελέας.
Αισθανόμαστε πιο ασφαλείς; Αντίθετα, αν σπαταλήσουμε τον χρόνο μας διακρίνοντας παντού μεθοδεύσεις και καταθέτοντας κρίσεις στα διαδικτυακά καφενεία.
Αισθανόμαστε πιο ασφαλείς; Η απελπισία δεν είναι μια διαρκής κατάσταση. Τουλάχιστον, αν δεν είσαι καταδικασμένος να ζεις με την απώλεια και τις εικόνες των αγαπημένων σου να χάνονται κάτω από αυτές τις συνθήκες. Οι νεκροί παραμένουν νεκροί, αλλά «μια συγγνώμη, παιδιά, μια συγγνώμη». Ας θάψουν οι νεκροί τους νεκρούς τους…
