Αλκιβιάδης Καλαμπόκης, Πρόεδρος Πανελλήνιου Συνδέσμου Εξαγωγέων
Το 2025 φέρνει τις ελληνικές εξαγωγικές επιχειρήσεις αντιμέτωπες με μια νέα και απαιτητική πραγματικότητα.
Ένα γεωοικονομικό περιβάλλον σε συνεχή εξέλιξη, με γεωπολιτικές εντάσεις, εμπορικές ανακατατάξεις, πράσινες μεταβάσεις και ψηφιακούς μετασχηματισμούς, δημιουργεί προκλήσεις αλλά και ευκαιρίες.
Παρά τις παγκόσμιες αναταραχές, οι ελληνικές εξαγωγές παραμένουν ένας από τους πιο δυναμικούς και ανθεκτικούς πυλώνες της οικονομίας μας.
Η ΧΡΟΝΙΑ που πέρασε επιβεβαίωσε αυτήν την ανθεκτικότητα. Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ δείχνουν ότι οι εξαγωγές αγαθών (χωρίς πετρελαιοειδή) παραμένουν σε υψηλά επίπεδα, ιδιαίτερα στους στρατηγικούς τομείς όπως τα τρόφιμα, τα φάρμακα, τα δομικά υλικά και τα χημικά.
Η ελληνική επιχειρηματικότητα δεν υποχώρησε μπροστά στις δυσκολίες, αλλά αντίθετα, αναζήτησε νέες αγορές, καινοτόμησε και προσαρμόστηκε.
ΠΡΟΣ ΜΙΑ νέα ποιοτική εξωστρέφεια. Σήμερα, η έννοια της «εξωστρέφειας» δεν περιορίζεται απλώς στην πώληση προϊόντων στο εξωτερικό. Οι διεθνείς αγορές αναζητούν υπεύθυνους παραγωγούς, βιώσιμες διαδικασίες, εταιρείες με στρατηγική και όραμα. Η Ελλάδα διαθέτει τέτοιες επιχειρήσεις – μικρές και μεγάλες – που καθημερινά κερδίζουν το στοίχημα της ποιότητας, της αξιοπιστίας και της καινοτομίας.
ΣΕ ΑΥΤΗ τη μετάβαση, ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Εξαγωγέων έχει διπλό ρόλο: αφενός αναδεικνύει τις πρότυπες επιχειρήσεις και τις καθοδηγεί σε διεθνείς αγορές, αφετέρου υποστηρίζει όσους κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο παγκόσμιο εμπόριο.
ΕΝΑ συνέδριο – ορόσημο, ένα όραμα για το μέλλον. Στο εορταστικό συνέδριο για τα 80 χρόνια του ΠΣΕ, τιμήσαμε όχι μόνο την ιστορία του φορέα μας αλλά και τις χιλιάδες επιχειρήσεις που κράτησαν την ελληνική παραγωγή ζωντανή στις πιο δύσκολες στιγμές. Επαναφέραμε το διαχρονικό αίτημα της εξωστρέφειας ως εθνικής στρατηγικής και όχι ως προσωρινής ανάγκης.
ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΝ τον λόγο, υπογράμμισα την ανάγκη μετάβασης από την παραγωγική επιβίωση στην εξαγωγική ταυτότητα. Από την ποσότητα στην ποιότητα. Από τη συγκυρία στη μόνιμη παρουσία. Από την παθητική αναμονή στην ενεργή διεθνοποίηση.
Η νέα αφήγηση της εξωστρέφειας πρέπει να στηρίζεται στην εθνική εξαγωγική αυτογνωσία: να γνωρίζουμε ποιοι είμαστε, τι παράγουμε και πώς θέλουμε να τοποθετήσουμε την Ελλάδα στον παγκόσμιο καταμερισμό αξίας.
Η ΕΞΩΣΤΡΕΦΕΙΑ δεν είναι απλώς στρατηγική. Είναι στάση. Είναι πίστη ότι η Ελλάδα έχει θέση στα ράφια, στις τεχνολογίες, στα τραπέζια και στις διεθνείς συμφωνίες.
Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ της διεθνοποίησης και οι αγορές-στόχοι του μέλλοντος. Οι παραδοσιακές αγορές όπως η Ε.Ε. και οι ΗΠΑ παραμένουν σημαντικές, αλλά οι ευκαιρίες αναδύονται αλλού: Νότια Ασία, Μέση Ανατολή, Αφρική, Λατινική Αμερική.
Η ελληνική επιχειρηματικότητα οφείλει να ακολουθήσει την παγκόσμια στροφή προς αυτές τις αγορές, με στοχευμένες στρατηγικές και προσαρμοσμένα προϊόντα. Δεν πρόκειται απλώς για εξαγωγές – πρόκειται για στρατηγικές τοποθετήσεις σε αναπτυσσόμενες οικονομίες, όπου η Ελλάδα μπορεί να προσφέρει αυθεντικές λύσεις.
Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΜΑΣ σε αυτές τις περιοχές πρέπει να είναι σταθερή, δυναμική και οργανωμένη. Δεν πρέπει να περιορίζεται σε αποσπασματικές συμμετοχές, αλλά να έχει συνέχεια και να προάγει την «Greek Export Identity» με σύγχρονο και συνεπή τρόπο.
ΣΥΣΤΗΜΙΚΕΣ μεταρρυθμίσεις και προϋποθέσεις επιτυχίας. Για να ευδοκιμήσουμε, απαιτείται ένα εθνικό σχέδιο εξαγωγών μακράς πνοής. Όχι απλώς στρατηγικές εξαγωγών, αλλά στρατηγική για τις εξαγωγές.
Με εστίαση στην ταχύτητα αδειοδότησης, την εξωστρεφή εκπαίδευση, την πρόσβαση σε χρηματοδοτικά εργαλεία, τη βελτίωση της εφοδιαστικής αλυσίδας και τη διπλωματική υποστήριξη.
Η εξαγωγική ταυτότητα της Ελλάδας δεν είναι υπόθεση μόνο των επιχειρήσεων. Αφορά όλη τη χώρα – το κράτος, τους θεσμούς, το εκπαιδευτικό σύστημα, τον πολιτισμό. Η διεθνοποίηση είναι ομαδικό άθλημα.
ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ και δέσμευση. Η προσωπική μου πεποίθηση – και η δέσμευση του ΠΣΕ – είναι ότι η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να φτάσει εξαγωγές που θα αντιπροσωπεύουν τουλάχιστον το 25% του ΑΕΠ έως το 2027.
Εθνικός μας στόχος είναι οι εξαγωγές, αγαθών και υπηρεσιών, να φτάσουν το 60% του ΑΕΠ. Όχι ευκαιριακά, αλλά σταθερά. Όχι μόνο σε ποσότητα, αλλά και σε ποιότητα, αναγνωρισιμότητα και βιωσιμότητα. Με επιχειρήσεις που δεν αρκούνται να συμμετέχουν, αλλά ηγούνται. Που δεν αντιγράφουν, αλλά δημιουργούν.
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ των εξαγωγών μας δεν είναι μόνο οικονομικό. Είναι ταυτόχρονα πολιτιστικό, κοινωνικό και εθνικό. Είναι ο τρόπος με τον οποίο η Ελλάδα αφηγείται την ιστορία της στον κόσμο, και αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο στοίχημα των επόμενων χρόνων.
