Στις αρχές της δεύτερης θητείας του στον Λευκό Οίκο, ο Ντόναλντ Τραμπ υποσχέθηκε το «μεγαλύτερο πρόγραμμα απελάσεων στην αμερικανική ιστορία».
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, είχε επιτεθεί στους μετανάστες λέγοντας πως «τρώνε τις γάτες και τα σκυλιά».
Σήμερα, ο Αμερικανός πρόεδρος συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να τηρήσει την υπόσχεσή του για τόσο εκτενείς απελάσεις.
Η Υπηρεσία Μετανάστευσης ICE είναι πολύ μικρή για να υλοποιήσει το σχέδιο του Τραμπ και να απελαύνει ένα εκατομμύριο ανθρώπους κάθε χρόνο.
Στην καλύτερη περίπτωση, ο Τραμπ δεν θα μπορούσε καν να πλησιάσει τις 430.000 απελάσεις που έγιναν το 2013 υπό τον Δημοκρατικό Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα, οι οποίες ήταν οι περισσότερες που έχουν καταγραφεί ποτέ.
Οι χώρες προέλευσης σπάνια, αν όχι ποτέ, δέχονται πίσω τους μετανάστες πολίτες τους.
Η Εθνοφρουρά
Γι’ αυτό, ο Αμερικανός πρόεδρος αποφάσισε να στείλει την Εθνοφρουρά και πεζοναύτες στο Λος Άντζελες, ελπίζοντας ότι η πολιτική του φόβου και της αποστροφή θα αποδώσει.
Ο Τραμπ επιδιώκει να τρομάξει τους μετανάστες που σκέφτονται να κάνουν το επικίνδυνο ταξίδι από τη Νότια και Κεντρική Αμερική προς τις ΗΠΑ.
Κάθε κλιμάκωση της κατάστασης θα βοηθήσει επίσης τον Τραμπ να αποσπάσει την προσοχή του κοινού από τα δικά του προβλήματα και να μειώσει την αντίσταση εναντίον του.
Αυτή η στρατηγική θα μπορούσε επίσης να τονώσει την ατζέντα του, απομακρύνοντας την προσοχή από το αμφιλεγόμενο τέλος της σχέσης του με τον Έλον Μασκ, που έχει κυριαρχήσει στα πρωτοσέλιδα.
Εν τω μεταξύ, ο Μασκ έχει εξαφανιστεί από τα νέα, ενώ ο Τραμπ προσπαθεί να πείσει τους ψηφοφόρους του ότι διαφυλάσσει τη νόμιμη τάξη στην Δημοκρατική Καλιφόρνια.
Λάβετε υπόψη ότι το Λος Άντζελες έχει σημαντικό ποσοστό ισπανόφωνου πληθυσμού και φιλοξενεί πολλούς μετανάστες. Η πόλη, καθώς και η Καλιφόρνια συνολικά, είναι προπύργια των Δημοκρατικών, κάτι που αποτελεί πρόκληση για τον Τραμπ.
Παλιές Ιστορίες
Είναι μια παλιά ιστορία: η «τυπική δημοκρατία» κρύβει πίσω της βασικά ταξικά συμφέροντα.
Το βασικό θέμα δεν είναι οι μετανάστες, οι οποίοι είναι απαραίτητοι στην αμερικανική οικονομία. Είναι η διατήρηση της ισχυρής νομιμότητας που έδωσε στον Τραμπ το «δικαίωμα» να δηλώνει πώς «θα κάνει ό,τι θέλει». Στις 30 Μαΐου, είπε σε δόκιμους στη Στρατιωτική Ακαδημία του Γουέστ Πόιντ: «Είχαμε τη μεγαλύτερη εκλογική νίκη. Έχουμε σαφή εντολή να κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να ξανακάνουμε τη χώρα σπουδαία, και αυτό θα κάνουμε».
Παρά τη σκληρή του ρητορική κατά των διαδηλωτών, ο Τραμπ δεν έχει επικαλεστεί τον λεγόμενο «Νόμο περί Εξέγερσης» του 1807 που επιτρέπει στον πρόεδρο να χρησιμοποιεί το στρατό για την καταστολή ταραχών. Όταν ρωτήθηκε αν θα το σκεφτόταν, απάντησε: «Εξαρτάται από το αν υπάρχει εξέγερση».
Δύο Λάθη
Υπάρχουν δύο λάθη που πρέπει να αποφεύγονται όταν παρατηρούμε τη σύγχρονη πολιτική.
Το πρώτο είναι να υποτιμούμε τη σχέση μεταξύ πολιτικής και οικονομίας. Είναι ένα πολύπλοκο σύστημα αλληλεξαρτήσεων που δεν μπορεί να κατανοηθεί μέσα από απλές φόρμουλες.
Το δεύτερο, πιο σοβαρό λάθος είναι η πεποίθηση ότι ο Τραμπ ή οποιοσδήποτε άλλος ηγέτης μπορεί να ελέγξει τους ανθρώπους όπως επιθυμεί. Αλλά αν αυτό ίσχυε, θα ήταν δύσκολο να κατανοήσουμε γιατί χρειαζόμαστε χρόνο για να υπερασπιστούμε τη δημοκρατία. Ο κοινός πολίτης δεν είναι απλή μαριονέτα στα χέρια επιδέξιων ηγετών, και οι ψηφοφόροι, αν είναι δυσαρεστημένοι, μπορεί να αναζητήσουν έναν «σωτήρα».
Η διακυβέρνηση είναι πάντα περίπλοκη, ειδικά στις σύγχρονες ψηφιακά καθοδηγούμενες κοινωνίες. Ο Τραμπ και οι περισσότεροι παγκόσμιοι ηγέτες μπορεί να μην το συνειδητοποιούν ακόμα, αλλά η πραγματικότητα θα τους το διδάξει. Αργά ή γρήγορα, το θέμα είναι να το κατανοήσουμε και εμείς οι ίδιοι.
