«Η Ανάσταση του Χριστού προσφέρει μία μεταμορφωτική προοπτική για την ιστορία του κόσμου. Η μαρτυρία της Αναστάσεως καθίσταται ιερό μας καθήκον και γλυκιά μελωδία στην καρδιά μας», αναφέρει ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος στο μήνυμά του για την Ανάσταση του Κυρίου.
Επιπλέον, τονίζει: «Η οδός του Θεού είναι μια οδός θυσιαστικής αγάπης. Όσοι επιλέγουμε αυτό το δρόμο, καλούμαστε να πορευτούμε χωρίς συμβιβασμούς. Αληθινή αγάπη, όπως μας διδάσκει ένας σπουδαίος λογοτέχνης, ο Ντοστογιέφσκι, σημαίνει ότι αναλαμβάνουμε την ευθύνη για όλα τα ανθρώπινα όντα και για τον κόσμο στο σύνολό του. Μια αναστάσιμη ζωή συνεπάγεται αγώνα: αγώνα ενάντια στο κακό που μας περιβάλει, με αίσθημα ευθύνης για τον αδελφό μας. Αγώνα ενάντια στο κακό που εδραιώνεται μέσα μας, κόντρα στον εγωισμό, την ιδιοτέλεια και την αμαρτία.»
Το μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου:
Αδελφοί μου και παιδιά μου εν Κυρίω αγαπητά,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
και
Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός!
Ο αναστημένος Χριστός αποτελεί το θεμέλιο για τη νέα ζωή και την πραγματικότητα, την καινή κτίση. Ο σαρκωμένος Λόγος, ο οποίος τοποθετήθηκε στον τάφο άπνους και νεκρός, αναστήθηκε «ως ο υπνών». Δώρισε στην ανθρώπινη φύση την αθανασία και την αποκατέστησε «προς την προτέραν ευγένειαν». Στα Έσχατα όλοι θα αναστηθούν για να συναντήσουν τον Κύριο και «ούτω πάντοτε συν Κυρίω εσόμεθα».
Ωστόσο, ο κόσμος, μακριά από τον Θεό, είναι «εν τω πονηρώ κείται». Οι δυνάμεις του κακού φαίνεται να κυριαρχούν παντού. Πόλεμοι, βία, αδικία και ανήθικοι σκοποί, ανθρωπιστικές κρίσεις και προσφυγιά. Οι άνθρωποι γίνονται αντικείμενο συναλλαγής. Ο πόνος αβάσταχτος, βουβός και συγχρόνως εκκωφαντικός. Οι προβλέψεις για τις κοινωνικές αλλαγές σε παγκόσμιο επίπεδο είναι δυσοίωνες. Οι προσωπικές σχέσεις δοκιμάζονται, ενώ η σημασία της οικογένειας μειώνεται. Το φυσικό κακό έρχεται κάποιες φορές να ολοκληρώσει την εικόνα της απόγνωσης. Οι εκκλησιαστικές κοινότητες ανασιωρούνται και δοκιμάζονται από την αυξανόμενη αδιαφορία. Η φράση «έξωθεν μάχαι, έσωθεν φόβοι» φαίνεται να ταιριάζει απόλυτα στη δική μας πραγματικότητα.
Η Βασιλεία του Θεού είναι, όπως ψάλαμε κατά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, «δικαιοσύνη και άσκησις εν αγιασμώ». Η οδός του Θεού είναι μια οδός θυσιαστικής αγάπης. Όσοι επιλέγουμε αυτό τον δρόμο καλούμαστε να πορευτούμε χωρίς συμβιβασμούς. Αληθινή αγάπη, όπως αναφέρει ένας σπουδαίος λογοτέχνης, σημαίνει να αναλαμβάνουμε την ευθύνη για όλα τα ανθρώπινα όντα και τον κόσμο συνολικά. Μια αναστάσιμη ζωή περιλαμβάνει αγώνα: αγώνα ενάντια στο κακό που μας περιβάλλει, και με αίσθημα ευθύνης για τον ελάχιστο αδελφό μας. Αγώνα ενάντια στο κακό που εδραιώνεται μέσα μας, ενάντια στον εγωισμό, την ιδιοτέλεια και την αμαρτία.
Αυτό το χριστιανικό ήθος πηγάζει από την Λατρεία και την ευγνωμοσύνη μας προς τον Αναστάντα Θεάνθρωπο. Αυτόν τον σταυρικό τρόπο ζωής τον κατευθύνει η απείρως μεγάλη Χάρη που συνοδεύει τη θυσία του Χριστού, για όλη την ανθρωπότητα. Μόνο έτσι η ζωή και η Ιστορία αποκτούν αληθινό νόημα.
Παιδιά μου εν Κυρίω!
Ο Αναστημένος Χριστός προσφέρει μία μεταμορφωτική προοπτική για την ιστορία του κόσμου. Η μαρτυρία της Αναστάσεως του Χριστού γίνεται το ιερό μας καθήκον και η γλυκιά μελωδία της καρδιάς μας.
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ!
[1] Ωδή ζ΄ Κανόνος του Πάσχα
[2] Β΄ Κορ. 5, 17
[3] Ωδή ζ΄ Κανόνος της Παννυχίδος του Πάσχα
[4] Ψαλμ. 77
[5] Ι. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, Λόγος εις το ‘Αγιον Πάσχα, ΕΠΕ 36, 37
[6] Α΄ Θεσ. 4΄, 17
[7] Α΄ Ιω. 5, 19
[8] Β΄ Κορ. 7, 5
[9] Δοξαστικό Αίνων Ε΄ Κυριακής Νηστειών
[10] Ντοστογιέφσκι, Αδελφοί Καραμάζοφ
