Μια απροσδόκητη αρχαιολογική ανακάλυψη σε ένα τροπικό δάσος του Αμαζονίου μπορεί να αποκαλύψει στοιχεία για έναν μυστήριο πολιτισμό της αρχαιότητας.
Τον Μάιο, κάτοικοι ενός βραζιλιάνικου χωριού παρατήρησαν περίεργα αντικείμενα που ήρθαν στο φως μετά την πτώση ενός δέντρου σε μια πλημμυρισμένη περιοχή της κοινότητας Fonte. Από τις ρίζες του δέντρου ανακάλυψαν συνολικά επτά ταφικές τεφροδόχους με διάμετρο έως 90 εκατοστά.
Αυτές οι τεφροδόχοι, θαμμένες περίπου 40 εκατοστά κάτω από το έδαφος, περιείχαν οστά ανθρώπων, ψαριών και χελωνών από την προ – Ισπανική εποχή.
Η ανακάλυψη έγινε στη Lago do Cochila, ένα τεχνητό νησί που δημιουργήθηκε από αρχαίους πολιτισμούς στην περιοχή του Μέσου Σολιμόες, γνωστή για τη βιοποικιλότητά της και την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά.
Ένας προ-Ισπανικός οικισμός
Οι ειδικοί επικαλούνται ότι στην περιοχή υπήρχαν αρχαίες κατοικίες κατασκευασμένες πάνω σε πήλινες και κεραμικές βάσεις, που σχεδιάστηκαν για να αντέχουν στις πλημμύρες.
Η επικεφαλής αρχαιολόγος, Geórgea Layla Holanda από το Ινστιτούτο Mamirauá, δήλωσε σχετικά με τις τεφροδόχους: «Έχουν όγκο και δεν διαθέτουν κεραμικά καλύμματα, υποδεικνύοντας ότι μπορεί να είχαν σφραγιστεί με οργανικά υλικά που έχουν αποσυντεθεί αργότερα. Βρέθηκαν σε βάθος 40 εκατοστών, πιθανώς κάτω από παλιές κατοικίες».
Κατονόμασε την ανακάλυψη ως «μία από τις σημαντικότερες στην αρχαιολογική ιστορία του Αμαζονίου τα τελευταία χρόνια».
Το περιεχόμενο των τεφροδόχων σχετίζεται με ταφικά έθιμα, τελετουργικά και διατροφικές πρακτικές. Μια αρχική ανάλυση δείχνει ότι τα αντικείμενα κατασκευάστηκαν με διάφορες τεχνικές κεραμικής, αποκαλύπτοντας μια πολυπολιτισμική κοινωνία που είχε χαθεί στο χρόνο.
Πράσινος πηλός
Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ότι ήταν χρησιμοποιημένος πράσινος πηλός, ο οποίος είναι σπάνιος και έχει εντοπιστεί μόνο σε συγκεκριμένες περιοχές του Άλτο Σολιμόες.
Ωστόσο, παραμένει άγνωστο αν οι τεφροδόχοι συνδέονται με κάποια κεραμική παράδοση προ-Κολομβιανών πολιτισμών, όπως η «Amazonian Polychrome», μια παραδοσιακή καλλιτεχνική και κεραμική τεχνική των αυτοχθόνων της Αμαζονίας.
Αυτή η τέχνη χαρακτηρίζεται από τη πλούσια χρωματική διακόσμηση στα κεραμικά και υπάρχει κυρίως στις περιοχές του τροπικού δάσους, όπου διάφορες φυλές έχουν αναπτύξει μοναδικά στυλ.
Επανασύνδεση με προγονικούς τρόπους ζωής
Ο ερευνητής Márcio Amaral περιγράφει το σημείο ανακάλυψης: «Τα τεχνητά αυτά νησιά είναι υπερυψωμένες αρχαιολογικές δομές στις πλημμυρικές πεδιάδες, με υλικά που προήλθαν από άλλες περιοχές σε συνδυασμό με κεραμικά θραύσματα για πρόσθετη στήριξη. Πρόκειται για μια σημαντική μηχανική τεχνική των αυτόχθονων, που αποδεικνύει τη βαθιά γνώση τους στη διαχείριση του εδάφους».
Η έρευνα διεξάγεται με τη βοήθεια της παραποτάμιας κοινότητας του São Lázaro, οι οποίοι καθοδηγούν τους επιστήμονες στο σημείο προσβάσιμο μόνο μέσω θαλάσσιων διαδρομών.
Η Holanda συμπλήρωσε: «Είναι μια επανασύνδεση με τους προγονικούς τρόπους ζωής, οι οποίοι επιβίωσαν μέχρι σήμερα μέσα από την παραδοσιακή γνώση του δάσους».
Αφού ανακαλύφθηκαν, τα αντικείμενα μεταφέρθηκαν στα κεντρικά γραφεία του Ινστιτούτου Mamirauá, που βρίσκονται 12 ώρες μακριά με πλωτό μέσο.
Αυτή η ανακάλυψη ρίχνει φως στο πώς οι αρχαίοι πολιτισμοί εκμεταλλεύονταν τις πλημμυρισμένες περιοχές, όπως αναφέρει το τοπικό μέσο Metropoles.
Αν και οι αρχαιολόγοι πίστευαν ότι αυτές οι περιοχές ήταν προσωρινές εγκαταστάσεις, οι νέες αποκαλύψεις υποδεικνύουν ότι στην πλημμυρισμένη περιοχή πιθανόν υπήρχαν μόνιμοι κάτοικοι.
