«Στο ποτάμι, οι καρδιές τους ενώθηκαν, διασώθηκαν μαζί και προσπάθησαν να σώσουν άλλα παιδιά, γιατί οι καρδιές δεν έχουν χρώμα». Αυτή είναι η δήλωση του διευθυντή της ΜΕΘ Παίδων του νοσοκομείου Ρίου, Ανδρέα Ηλιάδη, σχετικά με τα δύο ανήλικα αγόρια που ανασύρθηκαν από τον ποταμό Άραχθο στην Άρτα. Παρά την ηρωική προσπάθεια του ιατρικού προσωπικού να τα κρατήσει στη ζωή, δεν τα κατάφεραν.
Ρεπορτάζ: Κωνσταντίνα Χαϊνά
Τα δύο παιδιά, παρά τις αρχικές τους νίκες στη μάχη για τη ζωή, είναι σήμερα εγκεφαλικά νεκρά. Με τη σχετική ενημέρωση από τους γιατρούς, οι γονείς τους πήραν την γενναία απόφαση να δωρίσουν τα όργανά τους, με σκοπό να σώσουν άλλους.
«Αυτό είναι το μήνυμα που θέλω να περάσω για αυτά τα παιδιά» δήλωσε ο κ. Ηλιάδη στο enikos.gr.
Ανακοίνωση του νοσοκομείου:
«Παιδί 14 ετών, θύμα πνιγμού, ανασύρθηκε χωρίς τις αισθήσεις του μετά από αρκετά λεπτά. Μεταφέρθηκε στο ΓΝ Άρτας και μετά από προχωρημένη ΚΑΡΠΑ διάρκειας 50 λεπτών αποκαταστάθηκε ο κανονικός ρυθμός. Διακομίσθηκε στην ΜΕΘ Παίδων διασωληνωμένος και παρά τις επίμονες προσπάθειες, διαπιστώθηκε ο εγκεφαλικός θάνατος. Οι γονείς αποφάσισαν να δωρίσουν τα όργανά του.
Παιδί 12 ετών, επίσης θύμα πνιγμού, ανασύρθηκε χωρίς τις αισθήσεις του. Μετά από προχωρημένη καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση διάρκειας 50 λεπτών, διακομίσθηκε επίσης στην ΜΕΘ Παίδων και, δυστυχώς, οι προσπάθειες απέβησαν άκαρπες. Ομοίως, οι γονείς αποφάσισαν τη δωρεά των οργάνων τους.
Η Διοίκηση και το προσωπικό του νοσοκομείου εκφράζουν τα ειλικρινή τους συλλυπητήρια στις οικογένειες των νεαρών παιδιών.
Το χρονικό
Η τραγωδία εκτυλίχθηκε όταν τέσσερις φίλοι βρίσκονταν στην όχθη του Νεοχωρίου Άρτας για να κολυμπήσουν στον ποταμό. Ο 14χρονος παρασύρθηκε από το ρεύμα και όταν ο 12χρονος φίλος του προσπάθησε να τον σώσει, χάθηκε επίσης. Οι άλλοι δύο φίλοι κατάφεραν να βγουν και φώναξαν για βοήθεια.
Ένας άνδρας που έσπευσε να βοηθήσει περιγράφει τις δραματικές στιγμές: «Ένας άνθρωπος ήρθε και φώναξε ότι δύο παιδιά πνίγονται. Χωρίς δεύτερη σκέψη, πήγα στο σημείο και έβγαλα το πρώτο αγόρι. Όταν κατάφερα να το σώσω, άκουσα ότι υπάρχει και άλλο παιδί μέσα. Βούτηξα ξανά για να το βρω και ξεκινήσαμε τις πρώτες βοήθειες».
Πραγματοποιώντας την περιγραφή της αγωνιώδους προσπάθειας του μέχρι να φτάσουν οι διασώστες, ο κ. Λεντιάν παρατήρησε ότι όταν τα παιδιά διακομίσθηκαν στο νοσοκομείο, «είχαν ανάσα, αλλά από μηχάνημα. Ήταν ουσιαστικά νεκρά. Πριν φύγουν, τα φίλησα στο μέτωπο και προσευχήθηκα».
«Αργότερα, πήγα στους γονείς τους, που ήταν σε κατάσταση σοκ, και τους πρόσφερα τσιγάρα και νερό. Ήταν δύσκολο να συνειδητοποιήσουν τι είχε συμβεί. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ήμουν τυχαία εκεί για να βοηθήσω».
